Denise Herrmann-Wick
niemiecka biegaczka narciarska i biathlonistka / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Drogi AI, mówmy krótko, odpowiadając po prostu na te kluczowe pytania:
Czy możesz wymienić najważniejsze fakty i statystyki dotyczące Denise Herrmann?
Podsumuj ten artykuł dla 10-latka
Denise Herrmann-Wick (ur. 20 grudnia 1988 w Bad Schlema) – niemiecka biegaczka narciarska, dwukrotna medalistka olimpijska i wielokrotna medalistka mistrzostw świata w biathlonie, a także brązowa medalistka mistrzostw świata juniorów i wicemistrzyni świata młodzieżowców w biegach narciarskich.
Po zakończeniu sezonu 2015/2016 zdecydowała się zmienić uprawianą dyscyplinę i została biathlonistką[1].
Pierwszy raz na arenie międzynarodowej pojawiła się 29 grudnia 2004 roku w Baiersbronn, gdzie zajęła dziewiąte miejsce w kwalifikacjach do sprintu techniką klasyczną. Miesiąc później wystąpiła na europejskim festiwalu młodzieży w Monthey, zwyciężając w wyścigu na 7,5 km stylem dowolnym. W tym samym roku wystartowała na mistrzostwach świata juniorów w Rovaniemi, ale w swym jedynym starcie – na dystansie 5 km stylem dowolnym zajęła 60. pozycję. Lepiej wypadła na rozgrywanych rok później mistrzostwach juniorów w Kranju, gdzie udział w sprincie zakończyła na dwudziestym miejscu. Największy sukces w tej kategorii wiekowej osiągnęła w 2007 roku, kiedy na mistrzostwach juniorów w Tarvisio zdobyła w sprincie brązowy medal. Wśród młodzieżowców startowała na mistrzostwach w latach 2009-2011 także zdobywając jeden medal. Podczas mistrzostw świata młodzieżowców w Hinterzarten zajęła drugie miejsce w swej koronnej konkurencji, ulegając jedynie Mari Laukkanen z Finlandii.
W Pucharze Świata zadebiutowała 13 lutego 2009 roku w Valdidentro, zajmując 37. miejsce w sprincie techniką dowolną. Pierwsze pucharowe zdobyła blisko rok później – 4 stycznia 2010 roku w Pradze uplasowała się na 28. miejscu w tej samej konkurencji. Sezon 2009/2010 zakończyła ostatecznie na 124. pozycji w klasyfikacji generalnej z dorobkiem 3 punktów. Na podium pierwszy raz stanęła 29 listopada 2013 roku w Kuusamo, kończąc sprint stylem klasycznym na trzeciej pozycji. Wyprzedziły ją tylko Justyna Kowalczyk i Kikkan Randall z USA. Łącznie sześciokrotnie stawała na podium indywidualnych zawodów tego cyklu. Najlepsze wyniki osiągnęła w sezonie 2013/2014, który ukończyła na dziewiątym miejscu w klasyfikacji generalnej i drugim w klasyfikacji sprintu.
Na rozgrywanych w 2011 roku mistrzostwach świata w Oslo zajęła między innymi 23. miejsce w sprincie indywidualnych stylem dowolnym. Podczas mistrzostw świata w Val di Fiemme dwa lata później była między innymi siódma w sztafecie i ósma w sprincie drużynowym, a jej najlepszym indywidualnym wynikiem było dziesiąte miejsce w sprincie stylem klasycznym.
Od sezonu 2016/2017 startowała w biathlonie. W Pucharze Świata w biathlonie zadebiutowała 9 grudnia 2016 roku w Pokljuce, zajmując 18. miejsce w sprincie. Tym samym już w debiucie wywalczyła pierwsze punkty. Pierwszy raz na podium zawodów pucharowych stanęła 1 grudnia 2017 roku w Östersund, wygrywając rywalizację w sprincie. Wyprzedziła tam Francuzkę Justine Braisaz i Juliję Dżimę z Ukrainy. W sezonie 2019/2020 zajęła trzecie miejsce w klasyfikacji generalnej, wygrywając jednocześnie klasyfikację sprintu.
W 2018 roku wystartowała na igrzyskach olimpijskich w Pjongczangu, gdzie zajęła 21. miejsce w sprincie, 6. w biegu pościgowym, 11. w biegu masowym i 8. w sztafecie. Pierwszy medal zdobyła na mistrzostwach świata w Östersund w 2019 roku, wspólnie z Vanessą Hinz, Arndem Peifferem i Benediktem Dollem zajmując drugie miejsce w sztafecie mieszanej. Trzy dni później zwyciężyła w biegu pościgowym, wyprzedzając Norweżkę Tiril Eckhoff i rodaczkę - Laurę Dahlmeier. Ponadto zajęła trzecie miejsce w biegu masowym, ulegając tylko Włoszce Dorothei Wierer i Rosjance Jekatierinie Jurłowej-Percht. Na rozgrywanych rok później mistrzostwach świata w Rasen-Antholz nie obroniła tytułu w biegu pościgowym, zajmując tym razem drugie miejsce za Wierer. Drugie miejsce zajęła tam również w sztafecie kobiet. Kolejny srebrny medal w sztafecie zdobyła podczas mistrzostw świata w Pokljuce w 2021 roku, startując razem z Vanessą Hinz, Janiną Hettich i Franziską Preuß. Indywidualnie była między innymi czwarta w sprincie, przegrywając walkę o podium z Hanną Sołą z Białorusi.
Po sezonie 2022/2023 postanowiła zakończyć sportową karierę[2].