Didymokonidium
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Didymokonidium, didymospora – zarodnik konidialny z jedną przegrodą, u którego stosunek długości do szerokości jest mniejszy, niż 1:15 (zarodniki o większym stosunku długości do szerokości to skolekokonidia)[1]. Morfologia didymokonidiów ma znaczenie przy mikroskopowej identyfikacji niektórych gatunków grzybów. Wyróżnia się wśród nich zarodniki o kształcie kulistym, elipsoidalnym, jajowatym, odwrotnie jajowatym, gruszkowatym, cylindrycznym (prostym lub wygiętym), maczugowatym i odwrotnie maczugowatym. Końce didymokonidiów mogą mieć wyrostki lub szczecinki, bierze się też pod uwagę rozmiary zarodników, fakturę ich powierzchni, barwę, grubość ściany komórkowej, występowanie gutuli[2].
Didymokonidia to jeden z siedmiu typów konidiów wyróżnionych przez P.A. Saccardo. Podjął on próbę klasyfikacji zarodników w oparciu o ich cechy morfologiczne[1]. Didymokonidiami często są teliospory – zarodniki o charakterze przetrwalnikowym. Mogą być z trzonkami, lub bez[1].