Drawieński Park Narodowy
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Drawieński Park Narodowy – polski park narodowy, utworzony w 1990 roku na terenie województw: lubuskiego, zachodniopomorskiego i wielkopolskiego.
Wieczorna cisza nad jeziorem Ostrowiec | |||
park narodowy | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Położenie |
pogranicze woj. zachodniopomorskiego, lubuskiego i wielkopolskiego | ||
Siedziba | |||
Mezoregion | |||
Data utworzenia |
1 maja 1990 | ||
Akt prawny | |||
Powierzchnia |
115,36 km² | ||
Powierzchnia otuliny |
352,67 km² | ||
Obszary chronione |
12 obszarów ochrony ścisłej w Parku, 5 rezerwatów przyrody w otulinie | ||
Ochrona |
ścisła 1391,62 ha | ||
Odwiedzający |
27 tys. w 2009 roku: | ||
53°06′N 15°56′E | |||
| |||
| |||
Strona internetowa |
Został utworzony 1 maja 1990 roku na powierzchni 8691,50 ha[3]. Obecnie zajmuje powierzchnię 11 535,66 ha, w tym w wieczystym użytkowaniu Parku 11 210,6922 ha:[1]
- województwo lubuskie: 5362,1793 ha (powiat strzelecko-drezdenecki)
- województwo zachodniopomorskie: 5470,6729 ha (powiat choszczeński i wałecki)
- województwo wielkopolskie: 377,84 ha (powiat czarnkowsko-trzcianecki)
Park znajduje się w północno-zachodniej Polsce, na Równinie Drawskiej, w kompleksie Puszczy Drawskiej. Południowa granica Parku przebiega wzdłuż drogi krajowej nr 22[4].
Położenie geograficzne Parku:
- długość geograficzna od 15°45′ do 16°45′E
- szerokość geograficzna od 53°00′ do 53°15′N
Lasy na terenie Parku zajmują 83% powierzchni. W większości są to lasy bukowe i dębowo-bukowe, a także bory sosnowe. Ponadto 10% powierzchni wodnej Parku zajmują jeziora wraz z rzekami. Główne rzeki to: Drawa i Płociczna. Jeziora: 20 zbiorników wodnych, w tym unikatowe w skali kraju jezioro Czarnka. Największe jezioro to Ostrowite. W Parku znajduje się 12 obszarów ochrony ścisłej[5].