Dyskryminacja pozytywna
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Dyskryminacja pozytywna (łac. discrimino – rozróżniam) – utrzymywanie czasowych lub stałych rozwiązań i środków prawnych mających na celu wyrównanie szans osób i grup dyskryminowanych ze względu na płeć, pochodzenie etniczne, religię, orientację seksualną, niepełnosprawność[1] i inne cechy. Numerus clausus stosowany w przedwojennych Węgrzech, Polsce, powojennych Niemczech, Brazylii i USA był i jest przykładem takiej dyskryminacji[2][3][4].
Formą dyskryminacji pozytywnej jest osobna pula (parytet) dla czarnoskórych, kobiet lub osób ze wsi w postępowaniu rekrutacyjnym na uczelni. Przykładami dyskryminacji pozytywnej były punkty za pochodzenie w PRL czy amerykańska akcja afirmatywna.