Edward Józefowicz
polski chemik / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Edward Józefowicz (ur. 2 lipca 1900 w Żytomierzu[1], zm. 19 stycznia 1975 w Łodzi) – polski chemik, profesor chemii nieorganicznej Politechniki Łódzkiej od 1945 r., prezes Polskiego Towarzystwa Chemicznego w latach 1970-72.
Tablica upamiętniająca prof. Edwarda Józefowicza na Wydziale Chemicznym PŁ | |
Data i miejsce urodzenia |
2 lipca 1900 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
19 stycznia 1975 |
profesor | |
Specjalność: kinetyka chemiczna | |
Alma Mater | |
Doktorat |
1931 |
Habilitacja |
1933 |
Profesura |
1957 |
Dziekan | |
Wydział | |
Okres spraw. |
1947–1948, 1951–1953, 1958–1960 |
Syn Ludwika i Julii z Wiercińskich[1]. Absolwent V gimnazjum w Petersburgu (1918) i Uniwersytetu Warszawskiego (1925)[1]. W latach 1918–1920 służył ochotniczo w wojsku polskim[1]. W 1930 ożenił się z Ireną Świerczewską[1].
Edward Józefowicz był współtwórcą Wydziału Chemicznego Politechniki Łódzkiej, jego prodziekanem i kilkakrotnie dziekanem. Od 1945 roku był profesorem nadzwyczajnym, a od 1957 roku profesorem zwyczajnym.
Był autorem prac badawczych na temat rozpuszczalności ciał stałych w cieczach, a także z zakresu kinetyki chemicznej i równowagi fazowej. Autor podręcznika akademickiego do chemii nieorganicznej oraz licznych skryptów. Wypromował 19 doktorów.
Pochowany został na Cmentarzu Powązkowskim (kwatera 183-4-12)[2].