Erwin Vierow
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Erwin Vierow (ur. 15 maja 1890 w Berlinie, zm. 1 lutego 1982 w Tecklenburg) – niemiecki dowódca wojskowy z czasów II wojny światowej w stopniu generała piechoty.
generał piechoty | |||
Data i miejsce urodzenia | |||
---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci | |||
Przebieg służby | |||
Lata służby |
1908−1944 | ||
Siły zbrojne | |||
Stanowiska |
dowódca: | ||
Główne wojny i bitwy | |||
Odznaczenia | |||
|
Vierow wstąpił do armii 21 sierpnia 1908 w stopniu podchorążego. Po wybuchu I wojny światowej był adiutantem 64 Pułku Piechoty. W grudniu 1917 roku przeniesiony Sztabu Generalnego. W okresie międzywojennym w Reichswerze pełnił funkcje sztabowe.
W czasie kampanii wrześniowej dowodził 96 Dywizją Piechoty. W sierpniu 1940 roku został powołany na stanowisko dowódcy 9 Dywizji Piechoty. Służąc na froncie wschodnim jako dowódca LV Korpusu Armijnego po kapitulacji Charkowa 24 października 1941 roku został komendantem wojskowym.
1 lipca 1943 roku został mianowany dowódcą armii w północno-zachodniej Francji, obejmujące regiony Laon, Orléans i Rouen. Funkcję pełnił do czerwca 1944 roku kiedy został mianowany na dowódcę "Generalkommando Somme". Piastował to stanowisko aż do poddania się Brytyjczykom 1 września 1944 roku.