Espen Bredesen
norweski skoczek narciarski / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Drogi AI, mówmy krótko, odpowiadając po prostu na te kluczowe pytania:
Czy możesz wymienić najważniejsze fakty i statystyki dotyczące Espen Bredesen?
Podsumuj ten artykuł dla 10-latka
Espen Odd Bredesen (ur. 2 lutego 1968 w Oslo) – norweski skoczek narciarski, dwukrotny medalista olimpijski, dwukrotny mistrz świata, wicemistrz świata w lotach, zdobywca Pucharu Świata oraz zwycięzca 42 Turnieju Czterech Skoczni.
Data i miejsce urodzenia | ||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Klub |
Oppsal Idrettsforening | |||||||||||||||||||||||||||
Wzrost |
176 cm | |||||||||||||||||||||||||||
Debiut w PŚ |
16 grudnia 1989 w Sapporo (45. miejsce) | |||||||||||||||||||||||||||
Pierwsze punkty w PŚ |
16 grudnia 1990 w Sapporo (10. miejsce) | |||||||||||||||||||||||||||
Pierwsze podium w PŚ |
7 marca 1993 w Lahti (3. miejsce) | |||||||||||||||||||||||||||
Pierwsze zwycięstwo w PŚ |
11 marca 1993 w Lillehammer | |||||||||||||||||||||||||||
Rekord życiowy | ||||||||||||||||||||||||||||
Dorobek medalowy | ||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||
Inne nagrody | ||||||||||||||||||||||||||||
|
Jako dziecko interesował się wieloma dyscyplinami sportowymi. W zimie jeździł na nartach, latem grał w piłkę nożną, uprawiał także hokej, pływanie, koszykówkę i tenis. Narty po raz pierwszy założył w wieku dwóch lat. Trenował na położonej koło domu małej skoczni Bjartbakken. W wieku 10 lat zapisał się do klubu Oppsal IF. Podczas swych pierwszych zawodów wystąpił w kombinezonie uszytym przez matkę. Choć wygrał ten konkurs, w latach dziecięcych był raczej przeciętnym skoczkiem. Nigdy nie udało mu się dostać do Hovedlandsrennet – konkursu, w którym startują nastolatkowie z całej Norwegii. W wieku 21 lat zdobył swój pierwszy tytuł mistrza Norwegii. Tytuł ten zdobył później jeszcze ośmiokrotnie[2].
W Pucharze świata w skokach zadebiutował w sezonie 1989/1990, zajmując 45. miejsce w konkursie rozegranym 16 grudnia 1989 w Sapporo. W sezonie tym wystartował jeszcze ośmiokrotnie, jednak punktów nie wywalczył, wobec czego nie został sklasyfikowany w klasyfikacji generalnej. Pierwsze punkty w karierze zdobył na początku sezonu 1990/1991, 16 grudnia 1990 zajmując 10. miejsce w Sapporo, dokładnie rok po swoim debiucie. Pierwszą wielką imprezą w jego karierze były mistrzostwa świata w Val di Fiemme w 1991, gdzie był szesnasty na dużej skoczni, a na normalnej zajął na 52. miejsce. W konkursie drużynowym Norwegowie z Bredesenem w składzie zajęli czwarte miejsce, przegrywając walkę o brązowy medal z reprezentantami Niemiec. Sezon ten zakończył na 34. miejscu.
Zimą następnego roku pojechał na igrzyska olimpijskie w Albertville, gdzie zajął ostatnie, 58. miejsce na skoczni normalnej i 57. miejsce (trzecie od końca) na dużej. Norweskie media wzywały Espena do zakończenia kariery i niepojawiania się na międzynarodowych zawodach. Pewien szwedzki dziennikarz porównał Norwega do Eddiego „Eagle” Edwardsa, nazywając go „Espen the Eagle”[2]. W tym samym roku zajął 11. miejsce na mistrzostwach świata w lotach w Harrachovie.
Przełom w jego karierze nastąpił w 1993. Na mistrzostwach świata w Falun zwyciężył w konkursie indywidualnym na dużej skoczni, wyprzedzając Jaroslava Sakalę oraz Andreasa Goldbergera. Ponadto wspólnie z Bjørnem Myrbakkenem, Helge Brendryenem i Øyvindem Bergiem zdobył złoty medal w konkursie drużynowym. W konkursie indywidualnym na skoczni normalnej zajął 19. miejsce. 6 marca 1993 w Lahti po raz pierwszy stanął na podium zawodów PŚ, zajmując trzecie miejsce, a cztery dni później, w Lillehammer odniósł pierwsze pucharowe zwycięstwo. W klasyfikacji generalnej sezonu 1992/1993 zajął piąte miejsce.
Najlepsze wyniki osiągnął w sezonie 1993/1994. Drugie miejsce w Oberstdorfie, zwycięstwo w Garmisch-Partenkirchen, piąte miejsce w Innsbrucku i zwycięstwo w Bischofshofen dało mu zwycięstwo w 42. edycji Turnieju Czterech Skoczni. Norweski dziennik Adresseavisen zamieścił długi reportaż o Turnieju. Triumf ten podniósł oczekiwania norweskich kibiców wobec Bredesena w związku ze zbliżającymi się igrzyskami w Lillehammer. Już po pierwszej serii skoków na normalnej skoczni Bredesen prowadził po skoku na odległość 100,5 m. Jego młodszy rodak Lasse Ottesen skoczył co prawda 2 metry dalej, jednak otrzymał niższe oceny za styl; na trzecim miejscu znajdował się Noriaki Kasai. W drugiej serii Bredesen ustanowił rekord skoczni wynikiem 104,0 m i zapewnił sobie pierwszy złoty medal dla Norwegii od czasu wprowadzenia stylu „V”. Wyprzedził drugiego w konkursie Ottesena o 14 punktów, a trzeciego Dietera Thomę o ponad 20 punktów. Rekord Norwega na normalnej skoczni w Lillehammer pozostał niepobity aż do 3 grudnia 2011, kiedy to o pół metra dalej skoczył Andreas Kofler podczas zawodów Pucharu Świata. Bredesen prowadził także po pierwszej serii skoków na dużej skoczni, po skoku na 135,5 m, wyprzedzając Jensa Weißfloga i Andreasa Goldbergera. Jednakże jego skok w drugiej kolejce na odległość 122,0 metrów wystarczył do zajęcia drugiego miejsca. Zwyciężył Weißflog, który skoczył 11 metrów dalej, trzecie miejsce utrzymał Goldberger. W konkursie drużynowym Norwegowie nie zdobyli medalu, zajmując czwarte miejsce po przegranej walce o brązowy medal z reprezentantami Austrii. W sezonie 1993/1994 Bredesen łącznie dwunastokrotnie stawał na podium, w tym cztery razy zwyciężał, sześć razy był drugi i dwa razy trzeci, co dało mu zwycięstwo w klasyfikacji generalnej PŚ. Ponadto zajął drugie miejsce w sezonie 1993/1994 Pucharu Świata w lotach i zdobył srebrny medal na mistrzostwach świata w lotach w Planicy, w obu przypadkach ulegając jedynie Jaroslavowi Sakali.
Podczas treningu w lecie 1994 doznał kontuzji karku, która spowodowała, że nie mógł trenować z pełnym obciążeniem[3]. W sezonie 1994/1995 tylko raz stanął na podium, 5 lutego 1995 w Falun odniósł swoje ostatnie zwycięstwo w karierze. Miesiąc później, podczas mistrzostw świata w Thunder Bay zajął siedemnaste miejsce na dużej skoczni, na normalnym obiekcie zajął 24. miejsce, a wraz z kolegami z reprezentacji zajął siódme miejsce w konkursie drużynowym. Siódme miejsce zajął także na mistrzostwach świata w lotach w Tauplitz w 1996.
Ostatni raz na podium zawodów Pucharu Świata stanął na początku sezonu 1996/1997 – 1 grudnia 1996 zajął drugie miejsce w Lillehammer. W klasyfikacji generalnej zajął 16. miejsce. Na odbywających się w 1997 mistrzostwach świata w Trondheim prowadził po pierwszej rundzie skoków na skoczni normalnej, jednak zepsuł drugi skok i zajął ostatecznie 15. pozycję. Na dużej skoczni indywidualnie zajął 34. miejsce, a drużynowo Norwegowie z Bredesenem w składzie zajęli piąte miejsce. Mimo tych niepowodzeń 23 marca 1997 na Velikance w Planicy ustanowił nieoficjalny rekord świata w długości skoku narciarskiego wynikiem 210 metrów[1]. Jego ostatnim dużym sukcesem było drugie miejsce w klasyfikacji generalnej Letniego Grand Prix w 1997 roku.
Wystartował także na igrzyskach olimpijskich w Nagano i odbywających się w tym samym roku mistrzostwach świata w lotach w Oberstdorfie, jednakże w obu przypadkach zajmował odległe lokaty. Ostatni oficjalny start Bredesen zaliczył 19 grudnia 1999 na Wielkiej Krokwi w Zakopanem, gdzie zajął 30. miejsce. Był to jedyny punkt jaki wywalczył w sezonie 1999/2000, co dało mu 79. miejsce w klasyfikacji generalnej.
Łącznie 21 razy stawał na podium, z czego ośmiokrotnie zwyciężał, dziewięć razy był drugi i cztery razy trzeci. W 1994 otrzymał medal Holmenkollen wraz z rosyjską biegaczką narciarską Lubow Jegorową i kazachskim biegaczem Władimirem Smirnowem.
Karierę zakończył w 2000 roku. Wielokrotnie służył radą norweskim trenerom, był nawet kandydatem do objęcia stanowiska trenera reprezentacji Norwegii, do czego w końcu nie doszło. Obecnie Espen mieszka w miejscowości Kvaal w pobliżu Trondheim. Pracuje jako specjalista od marketingu i organizacji w drużynie Troenderhopp. Jest także komentatorem skoków dla norweskiej telewizji NRK[4]. Ma żonę - Vibeke i córkę - Aurorę[2].
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurs | Wynik | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|
58. | 9 lutego | 1992 | Albertville | Skocznia normalna indywidualnie | 127.1 pkt | -95.7 pkt | Ernst Vettori |
7. | 14 lutego | 1992 | Albertville | Skocznia duża drużynowo[5] | 538.0 pkt | -106.4 pkt | Finlandia |
57. | 16 lutego | 1992 | Albertville | Skocznia duża indywidualnie | 74.1 pkt | -165.4 pkt | Toni Nieminen |
2. | 20 lutego | 1994 | Lillehammer | Skocznia duża indywidualnie | 266.5 pkt | -8.0 pkt | Jens Weißflog |
4. | 22 lutego | 1994 | Lillehammer | Skocznia duża drużynowo[6] | 898.8 pkt | -71.3 pkt | Niemcy |
1. | 25 lutego | 1994 | Lillehammer | Skocznia normalna indywidualnie | 282.0 pkt | - | - |
36. | 11 lutego | 1998 | Nagano | Skocznia normalna indywidualnie | 82.4 pkt | -152.0 pkt | Jani Soininen |
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurs | Wynik | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|
16. | 10 lutego | 1991 | Val di Fiemme | Skocznia duża indywidualnie | 183.2 pkt | -34.3 pkt | Franci Petek |
4. | 14 lutego | 1991 | Val di Fiemme | Skocznia duża drużynowo[7] | 526.6 pkt | -41.0 pkt | Austria |
52. | 16 lutego | 1991 | Val di Fiemme | Skocznia normalna indywidualnie | 139.8 pkt | -83.1 pkt | Heinz Kuttin |
1. | 21 lutego | 1993 | Falun | Skocznia duża indywidualnie | 241.4 pkt | - | - |
1. | 23 lutego | 1993 | Falun | Skocznia duża drużynowo[8] | 821.5 pkt | - | - |
19. | 27 lutego | 1993 | Falun | Skocznia normalna indywidualnie | 198.8 pkt | -39.0 pkt | Masahiko Harada |
24. | 12 marca | 1995 | Thunder Bay | Skocznia normalna indywidualnie | 197.5 pkt | -68.5 pkt | Takanobu Okabe |
7. | 16 marca | 1995 | Thunder Bay | Skocznia duża drużynowo[9] | 655.4 pkt | -233.6 pkt | Finlandia |
17. | 18 marca | 1995 | Thunder Bay | Skocznia duża indywidualnie | 178.4 pkt | -94.2 pkt | Tommy Ingebrigtsen |
15. | 22 lutego | 1997 | Trondheim | Skocznia normalna indywidualnie | 243.5 pkt | -20.0 pkt | Janne Ahonen |
5. | 27 lutego | 1997 | Trondheim | Skocznia duża drużynowo[10] | 799.0 pkt | -156.3 pkt | Finlandia |
34. | 1 marca | 1997 | Trondheim | Skocznia duża indywidualnie | 85.3 pkt | -166.8 pkt | Masahiko Harada |
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurs | Wynik | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|
11. | 22 marca | 1992 | Harrachov | Loty indywidualnie | 312.0 pkt | -80.5 pkt | Noriaki Kasai |
2. | 20 marca | 1994 | Planica | Loty indywidualnie | 329.8 pkt | -21.5 pkt | Jaroslav Sakala |
7. | 11 lutego | 1996 | Tauplitz | Loty indywidualnie | 671.2 pkt | -66.9 pkt | Andreas Goldberger |
31. | 25 stycznia | 1998 | Oberstdorf | Loty indywidualnie | 351.0 pkt | -425.4 pkt | Kazuyoshi Funaki |