Etnometodologia
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Etnometodologia – orientacja badawcza w socjologii wywodząca się z fenomenologii, perspektywy dramaturgicznej oraz nurtu interakcjonistycznego[1].
Pojęcie etnometodologii nie odnosi się do metodologii w nauce, ale do badań wypracowywanych w codzienności potocznych metod (dosłownie metod ludowych – ethno), które regulują wzajemne interakcje, oraz dzięki którym członkowie populacji porządkują swój świat społeczny, nadając mu sens, realność[2][3]. Przedmiotem badań jest wiedza potoczna, zarówno ujawniana w dyskursie, jak również milcząco i niekoniecznie świadomie przyjmowana w działaniu, a celem etnometodologii jest rekonstruowanie tej wiedzy w celu określenia możliwości istnienia porządku społecznego[4]. Według jej założeń porządek społeczny jest bowiem budowany dzięki wiedzy potocznej, której posiadacze są kompetentni do wzajemnego interpretowania własnych zachowań[5].