Etyka rozwoju
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Etyka rozwoju – teoria ukazująca normatywny wymiar rozwoju człowieka jako osoby, w którym podstawowymi założeniami są tezy o moralnym bytowaniu człowieka i osobowości etycznej, a także to, że osoba ludzka jest istotą integralną oraz bytem społecznym, bytem wartościującym i oceniającym oraz doskonalącym się[1].
Podstawowym pojęciem etyki rozwoju jest osobowość etyczna, rozumiana jako "taki stan rozwoju władz poznawczych i wolitywnych człowieka, który pozwala w sposób trwały dążyć do własnej doskonałości moralnej"[2], co oznacza zdolność człowieka do własnego rozwoju moralnego i etycznego w myśl wyznawanych wartości[3][4] (zob. aksjologia[uwaga 1]).