Fabian Quadrantinus
jezuita, pisarz / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Fabian Quadrantinus (Dreiloth, Kwadrantyn, błędnie Viertel; ur. 1549[1] w Starogardzie Gdańskim[2], zm. 6 marca 1605 w Braniewie) – jezuita, pisarz polemiczny.
Kraj działania | |
---|---|
Data urodzenia | |
Data i miejsce śmierci | |
Spowiednik królowej Anny Habsburżanki | |
Okres sprawowania |
1592-1598 |
Wyznanie | |
Kościół | |
Inkardynacja |
Urodził się w rodzinie wyznania ewangelickiego. Studiując w Braniewie, został katolikiem[3] i wstąpił do zakonu jezuitów[4]. Następnie wysłany do Rzymu, był domownikiem Hozjusza, a po powrocie do kraju kaznodzieją w Poznaniu, Krakowie i Braniewie, uczył teologii w Poznaniu, potem był spowiednikiem Anny, żony Zygmunta III, a po jej śmierci wrócił do Braniewa i tam zmarł.
Ogłosił drukiem: Palinodiae sive revocationes VII, cum en lutherano factus esset catholicus (Kolonia, 1571; 2 wydanie tamże, 1598); Speculum pietatis continens vitam Annae Austriacae Poloniae et Sueciae Reginae (Braniewo, 1601; 2 wydanie tamże, 1606).