Ferrari 250 GTO
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Ferrari 250 GTO – samochód sportowy wyprodukowany przez włoską firmę Ferrari w małej serii w latach 60. XX wieku[2]. Uznawany za jeden z najsłynniejszych modeli firmy i obecnie za najdroższy model tej marki. Produkowany w latach 1962–1964[1], zasłynął w wielu wyścigach, gdzie głównym konkurentem był Aston Martin DB4 GTZ. Pierwsza generacja 250 GTO miała charakterystyczne trzy wloty powietrza na masce pomiędzy światłami, tuż ponad chłodnicą. Jednak często je zasłaniano, co widać na zdjęciu poniżej. Wyprodukowano ich (według różnych źródeł) 33 lub 36 egzemplarzy. Auto wyposażono w 12-cylindrowy silnik o pojemności 3 litrów, który uzyskiwał moc ponad 300 KM, co jak na początek lat 60. było imponującą wartością. Wysokie osiągi samochód zawdzięczał nie tylko silnikowi, lecz także nowatorskiej, jak na tamte czasy, aerodynamicznej karoserii.
Ferrari 250 GTO z 1962 roku | |||
Producent | |||
---|---|---|---|
Projektant |
Sergio Scaglietti | ||
Okres produkcji |
1962–1964[1] | ||
Miejsce produkcji | |||
Następca | |||
Dane techniczne | |||
Segment | |||
Typy nadwozia | |||
Silniki | |||
Skrzynia biegów |
5-biegowa manualna[2] | ||
Napęd | |||
Długość |
4410 mm[2] | ||
Szerokość |
1680 mm[2] | ||
Wysokość |
1240 mm[2] | ||
Rozstaw osi |
2400 mm[2] | ||
Masa własna |
1000 kg[3] | ||
Zbiornik paliwa |
133 l | ||
Dane dodatkowe | |||
Konkurencja | |||
|