Front zachodni (I wojna światowa)
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Front zachodni – wraz z wybuchem I wojny światowej w 1914 roku, niemiecka armia jako pierwsza utworzyła front zachodni atakując neutralny Luksemburg oraz neutralną Belgię, następnie przejmując kontrolę nad ważnymi okręgami przemysłowymi w północnej Francji. Niemieckie postępy na froncie zostały dramatycznie zatrzymane na skutek bitwy pod Marną. W rezultacie obie strony osadziły się w wzdłuż meandrujących linii ufortyfikowanych okopów, ciągnących się od Morza Północnego do granicy szwajcarsko–francuskiej. Linia ta w zasadzie nie ulegała większym zmianom przez większość czasu trwania działań wojennych.
I wojna światowa | |||
Zgodnie z ruchem wskazówek zegara, od lewego górnego rogu: żołnierze Royal Irish Rifles, skoncentrowani w okopie tuż przed atakiem pierwszego dnia bitwy nad Sommą, brytyjski żołnierz znosi rannego towarzysza z pola bitwy pierwszego dnia bitwy nad Sommą, młody niemiecki żołnierz uzbrojony w karabin Mauser Gew98 podczas bitwy pod Ginchy, amerykańska piechota szturmuje niemiecki bunkier, niemiecki ciężki bombowiec Gotha G.IV, wojska amerykańskie z czołgami Renault FT przemieszczają się w Lesie Aragońskim na linię frontu podczas ofensywy Meuse–Argonne | |||
Czas |
4 sierpnia 1914 – 11 listopada 1918 | ||
---|---|---|---|
Miejsce | |||
Terytorium |
Belgia, północna Francja, Luksemburg | ||
Wynik |
zwycięstwo Ententy, | ||
Strony konfliktu | |||
| |||
Dowódcy | |||
| |||
Straty | |||
| |||
brak współrzędnych | |||
|
Pomiędzy rokiem 1915 a 1917, na froncie tym przeprowadzono wiele wielkich ofensyw, z użyciem zmasowanego ognia artyleryjskiego i szturmów piechoty na dużą skalę. Jednakże, kombinacje okopów, gniazd karabinów maszynowych, drutów kolczastych i artylerii, wciąż na nowo powodowały ciężkie straty zarówno strony atakującej, jak i wśród kontratakujących obrońców. W rezultacie, nie poczyniono żadnych znaczących postępów.
W związku z próbami przełamania impasu na froncie, wprowadzono i użyto po raz pierwszy wiele nowych technologii wojskowych, jak gazy bojowe, samoloty i czołgi. Ale tylko za sprawą wprowadzania nowych rodzajów taktyki odzyskany został pewien stopień mobilności.
Pomimo generalnej stagnacji jaka miała miejsce na froncie, okazał się on decydującym. Nieubłagany postęp armii państw Ententy w 1918 roku uświadomił niemieckiemu dowództwu że porażka jest nieuchronna, a rząd niemiecki zmuszony był prosić o warunki zawieszenia broni.