Gaspar da Gama
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Gaspar da Gama lub Gaspar da India (ur. ok. 1450[1], zm. ok. 1510) – podróżnik żydowski urodzony prawdopodobnie w Królestwie Polskim, w Poznaniu, naturalizowany w Portugalii.
Według najpopularniejszej wersji opuścił Polskę razem z rodzicami, gdy tumulty antyżydowskie kazały przyjąć chrześcijaństwo (król polski nigdy nie wydał takiego nakazu). Od tamtej pory tułał się po świecie. Przebywał w Palestynie, Aleksandrii (miał tam przyjąć islam), Indiach. Będąc szpiegiem na usługach władcy Goa, został schwytany przez Vasco da Gamę i zmuszony do przyjęcia chrześcijaństwa. Wraz z chrztem przyjął jego nazwisko (Vasco da Gama był prawdopodobnie jego ojcem chrzestnym). Podróżując już na usługach portugalskich dotarł m.in. do Afryki Wschodniej, Indochin, Cejlonu, Jawy. Służył w kilku wyprawach portugalskich jako tłumacz i znawca miejscowych obyczajów. Doskonale znał wybrzeża Afryki Wschodniej, co w pierwszych latach po przetarciu szlaku przez Vasco da Gamę pomagało portugalskim żeglarzom w docieraniu do Indii słabo jeszcze znaną drogą[2]. Miał być również uczestnikiem wyprawy Cabrala, podczas której odkryto Brazylię. W kronikach portugalskich ślad o nim urywa się w 1510 roku. Encyclopaedia Judaica, wydana w Berlinie w 1931 roku, podaje informacje, że zginął w Indiach przy zdobywaniu Kalikatu, dzisiejszego miasta Kozhikode w stanie Kerala.