Glinne (szczyt)
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Glinne (1034 m n.p.m.) – mocno rozczłonkowana góra w Paśmie Baraniej Góry i Skrzycznego w Beskidzie Śląskim. Wznosi się od strony zachodniej nad odcinkiem doliny Soły zajętym przez wieś Węgierską Górkę, w ramieniu, które w rejonie kulminacji Magurki Wiślańskiej odchodzi od głównego grzbietu Pasma Baraniej Góry przez Magurkę Radziechowską na wschód. Glinne znajduje się w nim pomiędzy szczytami Cebula i Wielki Żor[1]. Jego grzbietem biegnie granica między wsiami Przybędza i Kamesznica w województwie śląskim, w powiecie żywieckim[2].
Widok na Magurkę (Cebulę) i Glinnne z Baraniej Góry (2011) | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Województwo | |||
Pasmo | |||
Wysokość |
1034 m n.p.m. | ||
49°37′08,3″N 19°04′06,1″E | |||
|
Glinne zbudowane jest z potężnych ławic piaskowców istebniańskich. Wystają one na powierzchnię w postaci ambon, murów skalnych i innego kształtu wychodni skalnych w wielu miejscach na stokach i na bocznych grzbietach, które odchodzą od masywu Glinnego na północ, wschód i południe. „...szczyt Glinnego 1021 m, goły, kamienisty, z którego otwiera się rozległy widok na Babią i Pilsko” – pisał w latach międzywojennych Kazimierz Sosnowski w „Przewodniku po Beskidach Zachodnich”[3]. Z czasem cała góra zarosła lasem: oprócz świerków można tu spotkać dorodne jodły i buki, a w niższych położeniach zagajniki modrzewiowe, a nawet sosnowe. Aktualnie (2012 r.) znaczna część litych świerczyn, nawiedzonych inwazją kornika i wiatrołomami, została wycięta w ramach przebudowy drzewostanów Beskidu Śląskiego[4].
Na Glinnem odnotowano występowanie rzadkiego w Polsce borowca wielkiego[5].