Magurka Wiślańska
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Magurka Wiślańska (1140 m n.p.m.) – szczyt zwornikowy w głównym grzbiecie Pasma Baraniej Góry i Skrzycznego w Beskidzie Śląskim. Jest pierwszy na północ od szczytu Baraniej Góry, oddzielony od niej płytką Przełęczą nad Roztocznym. W kierunku wschodnim odgałęzia się na Magurce Wiślańskiej boczny grzbiet do Magurki Radziechowskiej. Magurka Wiślańska wznosie się nad dolinami trzech potoków: Leśnianka, Roztoczny i Bystra[1]. Na jej szczycie graniczą z sobą 4 miejscowości: Wisła, Lipowa, Węgierska Górka i Kamesznica[2].
Magurka Wiślańska widziana ze szlaku na Magurkę Radziechowską | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Pasmo | |||
Wysokość |
1140 m n.p.m. | ||
49°37′42,7″N 19°00′58,5″E | |||
|
Dawniej wspólną nazwą „Magurka” określano cały wyrównany odcinek grzbietu od szczytu Magurki Wiślańskiej na zachodzie po Magurkę Radziechowską na wschodzie. Na grzbiecie tym, zbudowanym z gruboławicowych, gruboziarnistych piaskowców i zlepieńców istebniańskich, występują liczne wychodnie skalne w postaci ciągów ambon, grzybów skalnych czy pojedynczych, wystających z podłoża głazów[3]. Największe z nich to Mur i Baszta i znajdują się tuż przy ścieżce szlaku turystycznego[2]. Skały te nadają się do uprawiania boulderingu[4].
Zachodnie stoki Magurki Wiślańskiej, opadające ku dolinie Roztocznego, porośnięte lasem świerkowym z domieszką buka, jodły i jawora, wchodzą w skład rezerwatu przyrody Barania Góra[3].