Graeme Fell
brytyjski i kanadyjski lekkoatleta, długodystansowiec / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Graeme Vincent Fell (ur. 19 marca 1959 w Romford[1]) – brytyjski, a następnie kanadyjski lekkoatleta, długodystansowiec trzykrotny medalista igrzysk Wspólnoty Narodów, dwukrotny olimpijczyk.
Data i miejsce urodzenia |
19 marca 1959 | ||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Wzrost |
190 cm | ||||||||||||||||||||||||||||||
Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||||||||||||||
|
Specjalizował się w biegu na 3000 metrów z przeszkodami. Jako reprezentant Wielkiej Brytanii zajął w nim 10. miejsce na mistrzostwach Europy w 1982 w Atenach[2]. Startując w barwach Anglii zdobył srebrny medal w tej konkurencji na igrzyskach Wspólnoty Narodów w 1982 w Brisbane, przegrywając jedynie z Kenijczykiem Juliusem Korirem[3]. Zajął 6. miejsce na tym dystansie na mistrzostwach świata w 1983 w Helsinkach[4].
Od 1984 Fell miał obywatelstwo Kanady i reprezentował to państwo. Zajął 3. miejsce w biegu na 3000 metrów z przeszkodami w zawodach pucharu świata w 1985 w Canberze[5].
Zwyciężył w tej konkurencji na igrzyskach Wspólnoty Narodów w 1986 w Edynburgu[6], zajął 5. miejsce na mistrzostwach świata w 1987 w Rzymie[7] oraz 11. miejsce na igrzyskach olimpijskich w 1988 w Seulu[1].
Zdobył złoty medal w biegu na 3000 metrów z przeszkodami na igrzyskach frankofońskich w 1989 w Casablance[8]. Zajął 4. miejsce w biegu na 3000 metrów z przeszkodami i odpadł w eliminacjach biegu na 5000 metrów na igrzyskach Wspólnoty Narodów w 1990 w Auckland[6]. Na mistrzostwach świata w 1991 w Tokio zajął 14. miejsce w finale biegu na 3000 metrów z przeszkodami[7]. Odpadł w eliminacjach tej konkurencji na igrzyskach olimpijskich w 1992 w Barcelonie[1].
Zdobył brązowy medal w biegu na 3000 metrów z przeszkodami na igrzyskach Wspólnoty Narodów w 1994 w Victorii[6]. Na mistrzostwach świata w 1995 w Göteborgu odpadł w eliminacjach na tym dystansie[9]. Po raz drugi zwyciężył w tej konkurencji na igrzyskach frankofońskich w 1997 w Antananarywie[8].
Był wicemistrzem Wielkiej Brytanii (AAA) w biegu na 3000 metrów z przeszkodami w 1981 i 1982 oraz brązowym medalistą na tym dystansie w 1984[10]. Zdobył mistrzostwo Kanady w tej konkurencji w latach 1985–1989, 1993 i 1995[11].
Dwukrotnie poprawiał rekord Kanady w biegu na 3000 metrów z przeszkodami do wyniku 8:12,58 uzyskanego 28 sierpnia 1985 w Koblencji[12]. Był to również najlepszy wynik w jego karierze[13].