Gubernia kazańska
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Gubernia kazańska (ros. Казанская губерния; tatarski Qazan gubernası / Казан губернасы, czuwaski Хусан кěперниě) – gubernia rosyjska ze stolicą w Kazaniu, funkcjonująca w latach 1708–1781 i 1796–1920 w ramach Imperium Rosyjskiego oraz Rosji Radzieckiej.
gubernia | |||
1708–1781 i 1796–1920 | |||
| |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Siedziba | |||
Powierzchnia |
63 391,6 km² | ||
Populacja (1897) • liczba ludności |
| ||
• gęstość |
34,2 os./km² | ||
Szczegółowy podział administracyjny | |||
Liczba ujezdy |
12 | ||
Położenie na mapie | |||
|
Utworzona przez Piotra Wielkiego jako jedna z ośmiu guberni Rosji obejmowała wówczas ziemie dawnych chanatów tatarskich: Kazańskiego, Syberyjskiego i Astrachańskiego z częścią ziem Ordy Nogajskiej. W późniejszych latach kilkakrotnie wydzielano z jej terytorium mniejsze gubernie (w 1717 astrachańską, w 1719 niżnonowogrodzką, w 1744 orenburską oraz w 1781: wiacką, symbirską i ufijską). W latach 1781–1796 namiestnictwo kazańskie. Gubernia graniczyła od południa z gubernią samarską i symbirską, od zachodu z gubernią niżnonowogrodzką, od północy i północnego wschodu z gubernią wiacką, od południowego wschodu z gubernią ufijską.
Powierzchnia guberni wynosiła w 1897 roku 63 676,56 km² (55 954,8 wiorst²). Gubernia w początkach XX wieku była podzielona na 12 ujezdów.