Gwidon z Montpellier
francuski duchak, założyciel Zakonu Ducha Świętego, błogosławiony katolicki / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Gwidon z Montpellier (ur. ok. 1140-1160 we Francji, zm. 1208 w Rzymie) – francuski duchak[uwaga 1], założyciel Zakonu Ducha Świętego w Montpellier, czczony przez zakon jako błogosławiony. Tytuł błogosławionego nadawany jest Gwidonowi z Montpellier z tzw. tradycji wiary[1].
Data i miejsce urodzenia |
ok. 1140-1160 | ||
---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci | |||
Czczony przez | |||
|
Pochodził z książęcej rodziny Guillemów, w posiadaniu której przez dwa wieki było miasto Montpellier. Ojcem był Guillem VII, pan Montpellier, zaś matką Matylda, pochodząca z książęcego rodu władającego Burgundią[2].
Ojciec Gwidona był fundatorem szpitala w rodzinnym mieście i to razem z nim Gwidon odwiedzał chorych, sam będąc wrażliwym na cierpienie i ubóstwo bliźnich[3].
Po śmierci rodziców ok. 1172 został oddany na wychowanie do templariuszy. Po kilku latach, opuściwszy zakon i dysponując majątkiem odziedziczonym po rodzicach, w roku 1175 ufundował szpital w Montpellier[1] - pierwszy Dom Ducha Świętego, mający dać schronienie i pociechę pielgrzymom, chorym, biednym, a także samotnym matkom i porzuconym niemowlętom, jak również wszystkim pragnącym nawrócić się i przemienić własne życie. Wiele osób poszło za przykładem o. Gwidona i podjęło służbę miłości miłosiernej[2].
22 kwietnia 1198 papież Innocenty III zatwierdził Zakon Ducha Świętego[1]. Założyciel powierzył swe dzieło opiece Ducha Świętego, pocieszyciela i Ojca ubogich[2].