Gąbki szklane
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Gąbki szklane, g. szkliste, g. krzemionkowe sześcioosiowe, g. sześciopromienne (Hexactinellida) – gromada morskich, głębokowodnych zwierząt beztkankowych o szkielecie krzemionkowym, zaliczanych do gąbek (Porifera).
Hexactinellida[1] | |||
Schmidt, 1870 | |||
Różne formy gąbek szklistych | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Gromada |
gąbki szklane | ||
| |||
|
Gąbki krzemionkowe mierzą od 7,5 cm do 1,3 m[2]. Mogą być typu sykon lub leukon. Ich krzemionkowe igły tworzą skomplikowane szkielety, przybierające kształt kielichów, wazonów itp., zróżnicowanych na mega- i mikroskleryty. Mikroskleryty są zakończone amfidyskami. Do podłoża są przytwierdzone dużymi igłami korzeniowymi. Większość komórek Hexactinellida (oprócz drobnych choanocytów i skleroblastów) tworzy syncytium.
Szkielety gąbek krzemionkowych często wykorzystywane są w celach dekoracyjnych. Dotyczy to zwłaszcza dorastającej 30 cm gąbki z rodzaju Euplectella, zwanej koszyczkiem Wenery.