HMS H42
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
HMS H42 (pennant number - H42) – brytyjski okręt podwodny typu H. Zbudowany w latach 1917–1918 w stoczni Armstrong Whitworth w Newcastle upon Tyne, gdzie okręt został wodowany 21 października 1918 roku. Do służby w Royal Navy został przyjęty 1 maja 1919 roku.
HMS H28 bliźniaczy do HMS H42 | |
Klasa | |
---|---|
Typ | |
Historia | |
Stocznia | |
Położenie stępki |
1 września 1917 |
Wodowanie |
21 października 1918 |
Royal Navy | |
Wejście do służby |
1 maja 1919 |
Wycofanie ze służby |
23 maja 1922 |
Los okrętu |
zatonął |
Dane taktyczno-techniczne | |
Wyporność |
430 ton (wynurzony), |
Długość |
52,12 metra |
Zanurzenie |
4,67 metra |
Napęd | |
silnik spalinowy diesel 480 KM, dwa silniki elektryczne po 620 KM | |
Prędkość |
11,5 węzła na powierzchni |
Zasięg |
1375 mil przy 10 węzłach |
Uzbrojenie | |
cztery wyrzutnie torpedowe 533 mm działko QF 6 pounder Hotchkiss | |
Załoga |
22 |
HMS H42 należał do serii okrętów typu H ze zmienioną konstrukcją. Po internowaniu części okrętów budowanych na zlecenie w Stanach Zjednoczonych zapadła decyzja o przeniesieniu produkcji do Wielkiej Brytanii. Od początku 1917 roku do końca 1920 roku w stoczniach Vickers, Cammell Laird, Armstrong Whitworth, Beardmore oraz HM Dockyard wybudowano 23 okręty tego typu.
Okręt został zatopiony w czasie kolizji z niszczycielem HMS „Versatile” w dniu 23 marca 1922 roku w okolicach Gibraltaru. Nikt z załogi pod dowództwem Lt. D.C. Sealya nie ocalał[1].