HMS Janus (1938)
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
HMS Janus – brytyjski niszczyciel okresu II wojny światowej, należący do typu J, służący w latach 1939-1944. Nosił znak taktyczny F53, później G53. Służył głównie na Morzu Śródziemnym, gdzie został też zatopiony 23 stycznia 1944.
Szybkie fakty Stocznia, Położenie stępki ...
Historia | |
Stocznia | |
---|---|
Położenie stępki | |
Wodowanie | |
Royal Navy | |
Wejście do służby | |
Zatopiony |
23 stycznia 1944 koło Sycylii |
Dane taktyczno-techniczne | |
Wyporność |
standardowa: 1760 t |
Długość |
108,6 m |
Szerokość |
10,8 m |
Zanurzenie |
3,9 m |
Napęd | |
2 turbiny parowe o mocy łącznej 40 000 KM, 2 kotły parowe, 2 śruby | |
Prędkość |
36 w |
Zasięg |
5500 mil morskich przy 15 w |
Uzbrojenie | |
6 dział 120 mm (3xII), 4 działka 40 mm plot (1xIV), 8 wkm 12,7 mm plot (2xIV), 10 wt 533 mm (2xV), bg, 2 mbg (stan na 1939 – szczegóły poniżej) | |
Załoga |
218 |
Zamknij
Za służbę przyznano HMS „Janus” 10 wyróżnień bitewnych (battle honours): Atlantyk 1939, Norwegia 1940, Kalabria 1940, Libia 1940, Morze Śródziemne 1940-44, Matapan 1941, Sfax 1941, konwoje maltańskie 1941, Adriatyk 1944, Anzio 1944[1].