Halowe Mistrzostwa Polski Seniorów w Lekkoatletyce 1954
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Nieoficjalne Halowe mistrzostwa Polski seniorów w lekkoatletyce – zawody sportowe, które rozegrano 6 i 7 lutego 1954. Konkurencje męskie odbyły się w Poznaniu, natomiast żeńskie w Przemyślu. Anonsowane w prasie jako halowe mistrzostwa Polski, odbyły się po raz pierwszy od 1951. Ostatecznie nie są uznane przez Polski Związek Lekkiej Atletyki za oficjalne; nazywa się je w literaturze przedmiotu ogólnopolskim zawodami centralnymi. W związku z tym pomija się je w oficjalnej numeracji halowych mistrzostw Polski.
| |||
Data |
6–7 lutego 1954 | ||
---|---|---|---|
Gospodarz | |||
Hala |
Hala Wojewódzkiego Ośrodka Szkolenia Sportowego, hala WKKF |
Konkurencje męskie rozegrano w hali Wojewódzkiego Ośrodka Szkolenia Sportowego w Poznaniu. Na starcie stanęło ostatecznie 85 zawodników. Poza konkurencjami halowymi rozegrano również rzut młotem, rzut dyskiem i chód na 10 km. Zawodnicy poprawili trzy halowe rekordy Polski. W konkursie trójskoku halowy rekord Polski Mariana Hoffmanna z 14 marca 1937, wynoszący 13,96[1] poprawiali kolejno Stanisław Kowal (14,02 w pierwszej kolejce i 14,22 w drugiej), Stanisław Chmielewski (14,25 w trzeciej kolejce) i ponownie Stanisław Kowal zwycięskim skokiem na odległość 14,36.
Konkurencje kobiece odbyły się w hali WKKF w Przemyślu. Wystartowało ostatecznie 80 zawodniczek. Rozegrano m.in. dwie nietypowe konkurencje – trójskok z miejsca oraz sztafetę interwałową na 2000 m, w której dowolna liczba zawodniczek mogła dokonać dowolnej liczby zmian w dowolnym miejscu. Poza halą odbył się ponadto konkurs rzutu dyskiem. Zawodniczki poprawiły dwa halowe rekordy Polski.