Heber Curtis
astronom amerykański / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Heber Doust Curtis (ur. 27 czerwca 1872 w Muskegon w stanie Michigan, zm. 9 stycznia 1942 w Ann Arbor) – amerykański astronom, dyrektor obserwatoriów astronomicznych University of Michigan[1].
Heber Curtis (1918) | |||
Data i miejsce urodzenia | |||
---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci |
9 stycznia 1942 | ||
Zawód, zajęcie | |||
|
Odkryte planetoidy: 1 | |
---|---|
(23400) A913 CF | 11 lutego 1913 |
Najbardziej jest znany z udziału w 1920 roku, wraz z Harlowem Shapleyem, w Wielkiej Debacie na temat natury mgławic, galaktyk i rozmiarów Wszechświata[2]. Zajął w niej stanowisko, jak się później okazało słuszne, że obserwowane przez astronomów mgławice spiralne są w rzeczywistości oddzielnymi galaktykami, podobnymi do naszej, podczas gdy jego oponent przekonywał, że mgławice te to chmury gazu w obrębie jednej wielkiej Galaktyki, która wypełnia cały Wszechświat[2].
Odkrył jedną planetoidę w 1913 roku[3]. Odkrył także cztery obiekty, uznane wówczas za gwiazdy nowe[4][5], a po późniejszym poznaniu ich natury, zaliczone do nowej klasy – supernowych; były to: SN 1901B, SN 1912A (niezależny odkrywca: Pease[5]), SN 1914A i SN 1915A[6].