Holendrzy
naród germański zamieszkujący głównie Holandię / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Holendrzy (niderl. Nederlanders) – naród germański zamieszkujący głównie Holandię (prawie 14 mln), a także Stany Zjednoczone (ok. 5 mln osób pochodzenia holenderskiego[2]), Francję, Kanadę, Belgię, Niemcy i holenderskie posiadłości na Morzu Karaibskim[1]. W Południowej Afryce mieszka około 5 milionów Afrykanerów, którzy są w dużej mierze potomkami holenderskich osadników.
1. rząd: Erazm z Rotterdamu • Wilhelm I Orański • Johan van Oldenbarnevelt • Maurycy Orański • Piet Hein 2. rząd: Hugo Grocjusz • Fryderyk Henryk Orański • Jan Leeghwater • Rembrandt • Michiel de Ruyter 3. rząd: Johan de Witt • Spinoza • Christiaan Huygens • Wilhelm III Orański • Antoni van Leeuwenhoek 4. rząd: Isabelle de Charrière • Thorbecke • Multatuli • Vincent van Gogh • Johannes van der Waals 5. rząd: Hendrik Lorentz • Aletta Jacobs • Wilhelmina • Willem Drees • Johan Cruijff | |||
Populacja |
30 mln | ||
---|---|---|---|
Miejsce zamieszkania |
Holandia: 13,969,000[1] | ||
Język | |||
Religia | |||
Pokrewne | |||
|
Wśród należących do jakiegoś kościoła Holendrów (30–35% populacji) ponad połowa to katolicy, a resztę stanowią protestanci[potrzebny przypis]
Przodkami Holendrów były germańskie plemiona Batawów, Fryzów, Sasów i dolnych Franków oraz zasymilowana przez nie ludność celtycka. Przyszli Holendrzy przyjęli chrześcijaństwo w VI–VIII wieku.[potrzebny przypis] W XVI wieku Holendrzy uzyskali niepodległość i w następnym stuleciu stali się morską i handlową potęgą.
Kolonistów holenderskich osiedlających się na ziemiach I Rzeczypospolitej nazywano „Olędrami”[4].