Hybrid fibre-coaxial
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Hybrid fiber-coaxial (HFC) – anglojęzyczny termin z dziedziny telekomunikacji, oznaczający hybrydową sieć wykorzystującą medium światłowodowe (fibre) i różnego rodzaju koncentryczne kable sygnałowe (coaxial cables). W zależności od umiejscowienia w strukturze sieci są to np. typy od QR860, QR625, QR540, TX15 (magistralne, najlepsze parametry techniczne) aż do RG11 i RG6 łączącego telewizor i/lub modem kablowy z siecią operatora.