I-400
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
I-400 (jap. 伊號四百潜水艦 I-gō yonhyaku sensuikan) – japoński okręt podwodny, typu I-400-gata, z okresu II wojny światowej. Jeden z trzech największych na świecie okrętów podwodnych, działających podczas II wojny światowej. Okręt wyposażony był w lotnictwo pokładowe i chrapy, pozwalające na pływanie w zanurzeniu przy użyciu silnika spalinowego. Jego kadłub pokryty był warstwą gumowej powłoki grubości 1 cm, która miała za zadanie ograniczać jego wykrywalność dla radarów i sonaru. Samoloty pokładowe były gotowe do działania w przeciągu 45 minut od wynurzenia. W języku angielskim okręty tego typu nazywane były „podwodnymi krążownikami” (submarine cruiser). Okręty te są do chwili obecnej największymi okrętami podwodnymi z napędem konwencjonalnym, jakie kiedykolwiek zbudowano[1].
Klasa | |||
---|---|---|---|
Typ | |||
Historia | |||
Stocznia | |||
Położenie stępki |
18 stycznia 1943 | ||
Wodowanie |
18 stycznia 1944 | ||
Dai-Nippon Teikoku Kaigun | |||
Wejście do służby |
30 grudnia 1944 | ||
Zatopiony |
1946 | ||
Dane taktyczno-techniczne | |||
Wyporność • na powierzchni • w zanurzeniu |
| ||
Długość |
122 metry | ||
Szerokość |
12 metrów | ||
Zanurzenie testowe |
100 metrów | ||
Prędkość • na powierzchni • w zanurzeniu |
| ||
Uzbrojenie | |||
1 działo 140 mm 4 działa 25 mm | |||
Wyrzutnie torpedowe |
8 x 533 mm (dziób) | ||
Wyposażenie lotnicze | |||
3 samoloty M6A1 Seiran | |||
Załoga |
144 | ||
|