Iktinos
architekt grecki z okresu klasycznego, budowniczy Partenonu / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Iktinos, Ἰκτῖνος, łac. Ictinus (V wiek p.n.e.) – jeden z najwybitniejszych architektów greckich okresu klasycznego[1].
Wraz z Fidiaszem i Kallikratesem był twórcą ateńskiej świątyni[uwaga 1] patronki miasta – Ateny Partenos, powstałej w latach 447-432 p.n.e. na miejscu starszego sanktuarium bogini, tzw. Hekatompedonu z drugiej połowy VI w. p.n.e. Nieznanego pochodzenia, uważany jest za głównego konstruktora Partenonu, zaprojektowanego jako dorycki peripteros z elementami jońskimi, zbudowany z marmuru pentelickiego[1]. Według Witruwiusza (O architekturze VII, 12) miał opisać budowę tego dzieła wspólnie z nieznanym bliżej Karpionem[2].
Innym jego dziełem architektonicznym była ufundowana przez mieszkańców Figalii świątynia Apollina w peloponeskich Bassaj[uwaga 2], powstała być może też przy współpracy Kallikratesa i skonstruowana również na planie doryckiego perypteru[3]. Jako jej twórcę wymienia go Pauzaniasz (Wędrówki po Helladzie VIII 41,9). Według Strabona i Witruwiusza był budowniczym Telesterionu w Eleuzynie (doryckiego dodekastylosu). Jego dokonania wskazują, że był twórcą inwencyjnym, stosującym śmiało łączenie różnych stylów architektonicznych oraz innowatorem w zakresie kształtowania przestrzennej architektury wnętrz[4].