Indonezyjska Rewolucja Narodowa
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Indonezyjska rewolucja narodowa, czyli indonezyjska wojna o niepodległość – konflikt zbrojny i walka dyplomatyczna między Republiką Indonezji a imperium holenderskim oraz wewnętrzna rewolucja społeczna w okresie powojennym i postkolonialnym. Miała ona miejsce między ogłoszeniem niepodległości Indonezji w 1945 roku, a uznaniem przez Holandię niepodległości Indonezji pod koniec 1949 roku[3].
Szybkie fakty Czas, Miejsce ...
zimna wojna | |||
Od górnego lewego rogu, zgodnie z ruchem wskazówek zegara: królowa Holandii Juliana podpisuje Soevereiniteitsoverdracht (przekazanie suwerenności) Indonezji; wrak samochodu brygadiera Aubertina Waltera Sothern Mallaby, w którym zginął on 30 października 1945 r. podczas bitwy pod Surabają; wieś w pobliżu Bandung, gdzie podpalono wiele domów, po lewej stronie zdjęcia widocznych jest dwóch indonezyjskich żołnierzy; delegacje Indonezji i Holandii przybywające na wzgórze Linggarjati w celu podpisania porozumienia z Linggadjati; Padang na Sumatrze Zachodniej po operacji Kraai; Sukarno i Mohammad Hatta przed wygnaniem do Brastagi na Sumatrze Północnej | |||
Czas |
17 sierpnia 1945 – 27 grudnia 1949 | ||
---|---|---|---|
Miejsce | |||
Przyczyna |
indonezyjskie dążenia niepodległościowe i dekolonizacyjne | ||
Wynik |
holenderskie zwycięstwo militarne, | ||
Strony konfliktu | |||
| |||
Dowódcy | |||
| |||
Siły | |||
| |||
Straty | |||
| |||
brak współrzędnych |
Zamknij