Instytut Technologii Elektronowej
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Instytut Technologii Elektronowej – polski instytut badawczo-rozwojowy istniejący w latach 1966-2020. Miał dwa oddziały w Warszawie oraz oddziały w Piasecznie i w Krakowie. Zatrudniał ponad 320 pracowników, w tym 6 profesorów i 12 doktorów habilitowanych oraz kilkudziesięciu doktorów specjalizujących się w elektronice, fizyce, chemii i inżynierii materiałowej. Od 1 kwietnia 2019 instytut stał się częścią Sieci Badawczej Łukasiewicz[1], a w 2020 został połączony z Instytutem Mikroelektroniki i Fotoniki w Łukasiewicz – Instytut Mikroelektroniki i Fotoniki.[2]
Priorytety badawcze:
- nanofotonika podczerwieni, zaawansowane źródła i detektory bazujące na InP, GaAs, GaSb i materiałach pochodnych, dla zastosowań w przemyśle, ochronie środowiska i medycynie;
- nanoelektronika heterogenicznych mikrosystemów i krzemowych przyrządów fotonicznych, mikro i nanoczujników, mikrosystemów i sensorów dla diagnostyki medycznej i technicznej, krzemowych detektory promieniowania jonizującego;
- nanotechnologia i mikrotechnologia szerokoprzerwowych półprzewodników dla elektroniki wysokich częstotliwości i przezroczystej elektroniki;
- nanomateriały i mikromateriały dla technologii grubych warstw.
Zakłady naukowe Instytutu prowadziły badania w następujących obszarach:
- optoelektroniczne detektory i źródła promieniowania,
- nowoczesne lasery półprzewodnikowe,
- mikro- i nanosondy pomiarowe,
- detektory promieniowania jądrowego,
- mikrosystemy oraz czujniki dla zastosowań interdyscyplinarnych,
- specjalizowane układy i systemy scalone typu ASIC.
W wyniku prowadzonych prac powstały m.in. konstrukcje półprzewodnikowych źródeł i detektorów promieniowania z zakresu bliskiej i średniej podczerwieni dla zastosowań w przemyśle, ochronie środowiska i medycynie. Zespół naukowy Instytutu koncentrował się na laserach półprzewodnikowych dużej mocy, najnowszych laserach typu VECSEL oraz detektorach na bazie supersieci antymonkowych. W Instytucie skonstruowano pierwszy w Polsce laser kaskadowy z GaAs/AlGaAs na pasmo średniej podczerwieni ~ 9 μm, termometry umożliwiające badanie temperatury na powierzchni o wymiarach submikronowych oraz detektory promieniowania. Opracowane i wykonane w ITE detektory były wykorzystane przy odkryciu najcięższego z poznanych dotychczas pierwiastków o liczbie atomowej 112 nazwanego „Copernicium”. [potrzebny przypis]