Inżynier budownictwa
tytuł zawodowy / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Inżynier budownictwa – tytuł zawodowy, jakim ustawa o samorządach zawodowych architektów oraz inżynierów budownictwa[1] określa osoby będące członkami samorządu zawodu zaufania publicznego inżynierów budownictwa, uprawnione obok członków samorządu zawodowego architektów do pełnienia samodzielnych funkcji technicznych w budownictwie.
Współcześnie jest to tytuł związany z nabywaniem lub posiadaniem uprawnień budowlanych, o który mogą ubiegać się absolwenci nie tylko kierunku studiów budownictwo, ale także – odpowiednio do specjalności – szeregu innych kierunków studiów technicznych[2], natomiast dawniej taki tytuł nadawały uczelnie techniczne w dyplomach wydawanych na podstawie odpowiednich rozporządzeń i zarządzeń wyłącznie absolwentom kierunku budownictwo. Ostatnim zarządzeniem umożliwiającym jego nadawanie przez uczelnie było zarządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 24 kwietnia 1989 r. w sprawie określania nazw kierunków studiów w szkołach wyższych oraz rodzajów dyplomów i tytułów zawodowych nadawanych przez szkoły wyższe[3], pozostające w mocy aż do wejścia w życie zarządzenia Ministra Edukacji Narodowej w sprawie określenia rodzajów dyplomów i tytułów zawodowych oraz wzoru dyplomu wydawanego przez uczelnie z dnia 9 kwietnia 1992 roku[4].