István Kniezsa
węgierski językoznawca / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
István Kniezsa (ur. 1 grudnia 1898 w Trzcianie, zm. 15 marca 1965 w Budapeszcie[1]) – węgierski językoznawca, specjalista w dziedzinie onomastyki[2].
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Zawód, zajęcie |
językoznawca |
Narodowość |
węgierska |
Studiował slawistykę i hungarystykę na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Budapeszteńskiego (studia ukończył w 1924 r.)[1]. W okresie 1928–1930 przebywał na pobycie studyjnym w Berlinie, w latach 1930–1931, 1934–1935 zaś w Krakowie[1]. W 1940 r. uzyskał zatrudnienie na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Babeșa i Bolyaia, a w 1941 r. objął stanowisko na Uniwersytecie Budapeszteńskim[1].
W swojej działalności badawczej zajmował się rozwojem ortografii węgierskiej, slawizmami w języku węgierskim, nazwami własnymi pochodzenia słowiańskiego i rumuńskiego na terytorium Węgier, węgierskimi i słowackimi nazwami rodzinnymi oraz historią spółgłosek palatalnych i jugoslawizmów w słowacczyźnie[1].