Iwan Cichan
białoruski lekkoatleta / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Drogi AI, mówmy krótko, odpowiadając po prostu na te kluczowe pytania:
Czy możesz wymienić najważniejsze fakty i statystyki dotyczące Iwan Cichan?
Podsumuj ten artykuł dla 10-latka
Iwan Ryhorawicz Cichan (białorus. Іван Рыгоравіч Ціхан; ros. Иван Григорьевич Тихон, Iwan Grigorjewicz Tichon; ur. 23 lipca 1976 w Głowsiewiczach koło Słonima) – białoruski lekkoatleta, młociarz.
Iwan Cichan podczas mistrzostw świata 2007 | ||||||||||||||||||||||||||||
Data i miejsce urodzenia | ||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Wzrost |
185 cm | |||||||||||||||||||||||||||
Dorobek medalowy | ||||||||||||||||||||||||||||
|
Jego żona, Wolha jest także lekkoatletką (rzucała dyskiem). Mają jednego syna, Iwana.
W 2000 zadebiutował na igrzyskach olimpijskich, występ w Sydney ukończył na 4. miejscu w finale. Zdobywca złotych medali mistrzostw świata w Paryżu (2003), Helsinkach (2005) (anulowany z powodu wykrycia u Cichana dopingu[1]) i Osace (2007). Uczestniczył w Igrzyskach Olimpijskich w Atenach (2004), gdzie zdobył srebrny medal (odebrany decyzją MKOl 5 grudnia 2012[2][3][4]). Na Igrzyskach Olimpijskich w Pekinie (2008) zdobył brąz, a na Igrzyskach Olimpijskich w Rio de Janeiro (2016) srebro. Zdobył też tytuł wicemistrza Europy (Amsterdam 2016). W piątym występie na igrzyskach olimpijskich, który miał miejsce w Tokio, odpadł w eliminacjach[5].
Mistrz Białorusi z 2001, 2002, 2003, 2004, 2008, 2016.
Rekord życiowy: 84,51 m. W 2005 podczas zawodów w Grodnie posłał młot na odległość 86,73 m, zaledwie centymetr gorszą od rekordu świata[6]. Z powodu dyskwalifikacji nałożonej na Białorusina wynik ten został anulowany.[potrzebny przypis]
Cichan zajął 3. miejsce w konkursie rzutu młotem na Igrzyskach w Pekinie (2008) początkowo brązowy medal został mu odebrany z powodu wykrycia u niego niedozwolonych środków dopingowych[7]. W 2010 Sportowy Sąd Arbitrażowy z siedzibą w Lozannie uznał testy antydopingowe za nieważne, ponieważ laboratorium w Pekinie nie spełniało międzynarodowych standardów[8].