Izabela Łęcka
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Izabela Łęcka – postać literacka, bohaterka powieści Lalka (1890) Bolesława Prusa. Obiekt uczuć głównego bohatera utworu Stanisława Wokulskiego.
Według Gabrieli Pauszer-Klonowskiej rzeczywistym pierwowzorem Izabeli Łęckiej mogła być niejaka Konstancja Halicka, o której względy bez powodzenia miał zabiegać Prus[1].