Jan Frans van Son
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Jan Frans van Son (ur. 16 sierpnia 1658 w Antwerpii, zm. po 1704 w Londynie) – flamandzki malarz barokowy.
Data i miejsce urodzenia | |||
---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci | |||
Dziedzina sztuki | |||
Epoka | |||
|
Urodził się w rodzinie malarza martwych natur Jorisa van Sona, ze względu na przedwczesną śmierć ojca kształcił się u przyjaciela rodziny Jana Pauwela Gillemansa II[1]. Prawdopodobnie bezpośrednio po śmierci swojego mistrza przeniósł się na stałe do Anglii i ożenił się z córką malarza królewskiego Roberta Streatera, wielbicielem jego twórczości był Charles Robartes, hrabia Radnor.
Jan Frans van Son malował głównie martwe natury i wielkoformatowe kompozycje kwiatowe, jego prace były często mylone z obrazami ojca[1]. Dokładna data śmierci artysty nie jest znana, prawdopodobnie zmarł pomiędzy 1704 i 1719, według Jacoba Weyermana przyczyną jego śmierci była rozpacz po utracie córki[2].