Jan Lievens
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Jan Lievens (ur. 24 października 1607 w Lejdzie, pochowany 8 czerwca 1674 w Amsterdamie) – holenderski malarz barokowy, przez współczesnych uważany za równego Rembrandtowi, obecnie zapomniany.
Data i miejsce urodzenia | |||
---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci | |||
Dziedzina sztuki | |||
Epoka | |||
|
Uczył się u Pietera Lastmana w Amsterdamie, bardzo wcześnie rozpoczął samodzielną działalność. W młodości współpracował z Rembrandtem, którego był przyjacielem, naśladowcą i konkurentem[1]. W latach 1632–1635 pracował w Anglii (w przeniesieniu się do Anglii pomógł mu Constantijn Huygens[2]), gdzie namalował m.in. portret Thomasa Howarda, hrabiego Arundel. Przebywał później w Antwerpii i Hadze, w 1644 powrócił na stałe do Amsterdamu. Był dwukrotnie żonaty, jego pierwszą żoną była Susanne de Nole, a po jej śmierci Cornelia, siostra malarza Jana de Bray. Artysta prowadził rozrzutny styl życia, pomimo znacznej popularności i licznych zleceń stale miał długi. Po śmierci jego rodzina odmówiła przyjęcia spadku z obawy przed wierzycielami.
Jan Lievens był wszechstronnym twórcą, malował obrazy o tematyce religijnej, mitologicznej i antycznej, był twórcą portretów, a także pejzaży, alegorii i martwych natur. Wykonał dekoracje w sali posiedzeń Stanów Generalnych w Hadze i ratusza w Amsterdamie. W twórczości malarza można wyróżnić dwa okresy, pierwszy gdy był pod wpływem Rembrandta i drugi po pobycie w Anglii, gdy radykalnie zmienił styl pod wpływem van Dycka, Rubensa i Brouwera[3].
W zbiorach polskich znajduje się kilka prac Lievensa: Chłopiec rozdmuchujący żar z 1625 i Chłopiec zapalający żagiew w Muzeum Pałacu Króla Jana III w Wilanowie, oraz Portret mężczyzny i Prorok Zachariasz na Wawelu.