Jan Seklucjan
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Jan Seklucjan inne formy nazwiska: Jan z Siekluk, Seclucian, Seclucianus, Sekluczian (według A. Brücknera – Sieklucki), zwany też: Joannes Baccalarius, krypt.: J. S., przezwisko: Ceclucian – od łacińskiego caecus = ślepy (ur. pomiędzy 1510 i 1515, zm. 1 połowa 1578) – polski działacz i pisarz reformacyjny, teolog i pastor luterański, drukarz, tłumacz, księgarz, nakładca, wydawca i propagator ewangelickiej literatury religijnej w języku polskim. W 1603 roku jako autor trafił do pierwszego polskiego Indeksu Ksiąg Zakazanych powstałego z inicjatywy biskupa Bernarda Maciejowskiego[1].