Jan z Salisbury
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Jan z Salisbury (ur. ok. 1115 lub 1120 w Salisbury, zm. 25 października 1180 roku w Chartres[1]) − angielski średniowieczny filozof, pisarz, uczony i historyk.
Data i miejsce urodzenia |
ok. 1110 | ||
---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci | |||
Miejsce pochówku | ?↗ | ||
Biskup Chartres | |||
Okres sprawowania |
1176-1180 | ||
Wyznanie | |||
Kościół | |||
Sakra biskupia |
8 sierpnia 1176 | ||
| |||
|
Data konsekracji |
8 sierpnia 1176 |
---|---|
Konsekrator |
Studiował w Paryżu u Piotra Abelarda i w szkole w Chartres. Później był sekretarzem Thomasa Becketa, stanął po jego stronie przeciw Henrykowi II. Po śmierci Becketa uciekł do Francji i w 1176 roku został biskupem Chartres.
Jan z Salisbury dał chrześcijańską interpretację ideałom humanizmu. Był propagatorem poglądów Cycerona i wyznawcą cycerońskiego ideału człowieka wykształconego. Uważał, że dzięki wszechstronnej wiedzy dochodzi się do mądrości, cnoty i Boga[2].
W dziele Polycraticus przedstawił Kościół jako gwaranta wolności wobec niesłusznych roszczeń władz świeckich. Autor traktatu Metalogicon. Głosił możliwość pewnego poznania rozumem, wiarą i zmysłami.