Jan Łaski herbu Korab, znany też jako: Joannes a Lasco, Jan z Łaska, Lascius, (ur. 1499 w Łasku, zm. 8 stycznia 1560 w Pińczowie) – początkowo ksiądz katolicki, prepozyt kapituły katedralnej poznańskiej w latach 1506–1512[1], proboszcz gnieźnieński i łęczycki, kustosz płocki, archidiakon warszawski, kanonik krakowski[2], następnie minister (pastor) i teolog ewangelicko-reformowany, najwybitniejszy polski działacz reformacji, humanista, pisarz, tłumacz i dyplomata, sekretarz króla Zygmunta I Starego od 1521 roku[3]. Organizator zborów ewangelickich w Anglii i wschodniej Fryzji, twórca Kościoła kalwińskiego w Polsce. Bratanek prymasa Polski Jana Łaskiego (Starszego). Jedyny polski działacz reformacji o znaczeniu europejskim. Jan Łaski jest zasłużony dla rozwoju polskiego języka literackiego i piśmiennictwa oraz dla rozwoju polskiego humanizmu i tradycji demokratycznych. W 1603 roku jako autor trafił do pierwszego polskiego Indeksu Ksiąg Zakazanych powstałego z inicjatywy biskupa Bernarda Maciejowskiego[4].
Szybkie fakty Data i miejsce urodzenia, Data i miejsce śmierci ...
Jan Łaski
|
Korab |
Data i miejsce urodzenia |
1499 Łask |
Data i miejsce śmierci |
8 stycznia 1560 Pińczów |
Ojciec |
Jarosław Łaski |
Matka |
Zuzanna z Bąkowej Góry |
Żona |
1. Barbara – mieszczka z Leuven (1540) 2. Katarzyna (1553) |
Dzieci |
1.1. Barbara 1.2. Hieronim 1.3. Jan 1.4. Ludwika 2.5. Zuzanna 2.6. Tomasz 2.7. Samuel Gotard 2.8. Józef 2.9. Beniamin 2.10. Paweł |
|
Zamknij