Jerzy Karol Hlebowicz
wojewoda wileński i smoleński / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Jerzy Karol Hlebowicz herbu Leliwa (1603-1669 r.) – marszałek Trybunału Głównego Wielkiego Księstwa Litewskiego w 1663 roku[1], wojewoda wileński od 1668, starosta generalny żmudzki od 1653, wojewoda smoleński od 1643.
Ten artykuł dotyczy wojewody wileńskiego. Zobacz też: inne osoby o tym imieniu i nazwisku. |
|
Ten artykuł od 2011-05 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. |
Leliwa | |
Rodzina | |
---|---|
Data urodzenia | |
Data śmierci | |
Ojciec | |
Matka |
Anna Marcybella z Koreckich |
Żona |
Katarzyna z Radziwiłłów |
Dzieci |
Marcybella Anna, |
Syn Mikołaja (zm. 1632 r.) i jego żony księżniczki Anny Marcybelli z Koreckich 2 voto Janowej Rakowskiej (zm. 1648).
Rozpoczął karierę polityczną, podobnie jak ojciec, od objęcia w czerwcu 1639 r. godności podstolego litewskiego. W 1640 r. ożenił się z Katarzyną, siostrą Janusza Radziwiłła, późniejszego hetmana litewskiego. Poseł na sejm 1640 roku[2]. W 1643 roku został wojewodą smoleńskim, w 1643 roku mianowany stolnikiem litewskim[3]. Zajęty fortyfikacją Smoleńska nie zjawiał się zbyt często w stolicy. W marcu 1644 r., jak i w roku następnym brał udział w posiedzeniach senatu. W czasie bezkrólewia przybył do stolicy dopiero w 1648 r., by wziąć udział w elekcji i podpisać potem dyplom elekcyjny Jana Kazimierza, którego był elektorem z województwa smoleńskiego[4], podpisał jego pacta conventa[5]. Na sejmie koronacyjnym poruszał sprawę obronności Smoleńska. W 1650 r. uczestniczył w komisji wileńskiej, zajmującej się sprawą wypłaty wojska litewskiego. Rok później był komisarzem do rokowań pokojowych z Kozakami w Białej Cerkwi. Od r. 1633 był starostą oniksztyńskim i radoszkowskim. W 1653 r. został starostą żmudzkim. Na sejmie nadzwyczajnym 1654 roku wyznaczony z Senatu komisarzem do zapłaty wojsku Wielkiego Księstwa Litewskiego[6]. W 1655 r. Hlebowicz nie poddał się Szwedom. Był uczestnikiem konfederacji tyszowieckiej w 1655 roku[7]. Był deputatem z Senatu na Trybunał Skarbowy Wielkiego Księstwa Litewskiego w 1659 roku[8]. W 1659 roku został mianowany komisarzem do rokowań pokojowych z Rosją. W tej funkcji rozpoczął w 1666 r. pertraktacje w Andruszowie. W rokowaniach, jako delegat Litwy odegrał dużą rolę. Był za ich ugodowym rozstrzygnięciem. Od 1659 r. pozostawał w stałej korespondencji z koniuszym litewskim Bogusławem Radziwiłłem, któremu bardzo zależało na odzyskaniu w rozmowach polsko-rosyjskich swych dóbr, pozostających w granicach Rosji. Hlebowicz za swą pracę przy podpisywaniu traktatu został mianowany w 1668 r. wojewodą wileńskim. Zaabsorbowany polityką zagraniczną, nie brał poważniejszego udziału w wewnętrznych rozgrywkach. Na sejmie abdykacyjnym 16 września 1668 roku podpisał akt potwierdzający abdykację Jana II Kazimierza Wazy[9]. Po abdykacji Jana II Kazimierza Wazy, popierał do polskiej korony kandydaturę palatyna reńskiego Filipa Wilhelma[10]. Nowego władcy się nie doczekał. Zmarł 18 IV 1669 roku