Johann David Heinichen
niemiecki kompozytor i teoretyk muzyki / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Johann David Heinichen (ur. 17 kwietnia 1683 w Krössuln k. Weissenfels, zm. 16 lipca 1729 w Dreźnie)[1] – niemiecki kompozytor i teoretyk muzyki działający w okresie późnego baroku.
Data i miejsce urodzenia |
17 kwietnia 1683 | ||
---|---|---|---|
Pochodzenie | |||
Data i miejsce śmierci |
16 lipca 1729 | ||
Instrumenty | |||
Gatunki | |||
Zawód | |||
|
Jego ojciec, Michael Heinichen, studiował muzykę w słynnej Thomasschule w Lipsku, połączonej z Thomaskirche, następnie był kantorem w Pegau i pastorem w wiejskim kościele w Krauschwitz. Johann David również uczył się w Thomasschule u Johanna Schelle i Johanna Kuhnaua (klawesyn)[1] . Uczniem w tej szkole był też przyszły kompozytor Christoph Graupner.
W latach 1702–1706 studiował prawo w Lipsku, a następnie praktykował w Weissenfels do 1709. W tym czasie również komponował; w 1710 napisał pierwszy traktat muzyczny. W 1717 razem z Johannem Sebastianem Bachem (z którym się przyjaźnił) pracował na dworze księcia Leopolda von Anhalt-Cöthen. Następnie był kapelmistrzem na dworze Augusta II Mocnego. Jego uczniem był Johann Georg Pisendel[1] .
W roku 1721 Heinichen ożenił się w Weissenfels i miał jedno dziecko, które urodziło się w styczniu roku 1723. Zmarł na gruźlicę w 1729.
Skomponował wiele mszy, magnifikatów, kantat, arii.