Jonathan Kaplan (sędzia rugby)
południowoafrykański sędzia rugby union / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Jonathan Kaplan (ur. 7 listopada 1966 w Durbanie[1]) – południowoafrykański międzynarodowy sędzia rugby union. Sędziował w Currie Cup, Super Rugby, a także w rozgrywkach reprezentacyjnych, w tym w Pucharze Świata.
Pełne imię i nazwisko |
Jonathan Isaac Kaplan | ||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia | |||||||||||||||
Kariera sędziowska | |||||||||||||||
|
W szkole grał w rugby na pozycjach młynarza i łącznika ataku, a także w szachy[2]. Pierwsze mecze sędziował w 1984 roku w wieku siedemnastu lat, jeszcze jako uczeń King David Linksfield High School[1][3][4]. Od 1991 roku prowadził mecze seniorskie, a dwa lata później został członkiem krajowego panelu sędziowskiego[5][6] i pozostał w nim przez dwadzieścia jeden sezonów[1] ustanawiając rekordy w liczbie prowadzonych spotkań[7][8].
W Super 12 zadebiutował w 1997 roku[9] i jako pierwszy sędzia osiągnął barierę stu spotkań w tych rozgrywkach[2]. Łącznie poprowadził 107 meczów[7], a wśród nich były trzy finały[9][10]. W Currie Cup głównym sędzią był w 161 pojedynkach[7], w tym sześciokrotnie w finale tych rozgrywek[11]. Podczas meczu edycji 2000 został pierwszym arbitrem, który skorzystał z pomocy sędziego telewizyjnego[12]. Okazjonalnie prowadził również spotkania English Premiership[13] czy Magners League[14].
Karierę międzynarodową zapoczątkował testmeczem Namibia–Zimbabwe w 1996 roku[1][15]. Jego debiut w Pucharze Sześciu Narodów był jednocześnie inauguracyjnym spotkaniem tych zawodów, zaś w drugiej części roku 2000 też po raz pierwszy poprowadził mecz w Pucharze Trzech Narodów[16]. W tych rozgrywkach pojawiał się odpowiednio do edycji 2011[17] i 2010[18]. Sędziował podczas czterech tournée British and Irish Lions: w 1997[19], 2001[20], 2005[21] i 2009[22]. Również czterokrotnie znajdował się w panelu arbitrów Pucharu Świata, a najwyższej rangi wśród trzynastu sędziowanych spotkań był półfinał Anglia–Francja w 2007 roku[7]. W 1999 był sędzią liniowym[23], w gronie arbitrów głównych znalazł się cztery lata później[3] i w tej samej roli występował również w edycjach 2007[24][25] i 2011[26][27].
W listopadzie 2005 roku swoim 28 testmeczem odebrał André Watsonowi miano najbardziej doświadczonego południowoafrykańskiego arbitra[28], zaś trzy lata później pobił wynoszący 46 spotkań rekord Nowozelandczyka Paula Honissa[29]. Był również pierwszym sędzią na świecie, który osiągnął barierę pięćdziesięciu meczów międzynarodowych[1][30].
Prócz sędziowania spotkań w najważniejszych krajowych i międzynarodowych rozgrywkach nie stronił też od spotkań klubowych i szkolnych[31] czy też w ramach olimpiady machabejskiej[32] i w sierpniu 2012 roku przekroczył barierę tysiąca meczów w karierze[7][15]. W lutym 2013 roku ogłosił, iż z końcem sezonu kończy karierę sędziowską[33][34]. Jego pożegnalnym spotkaniem miał być finał Currie Cup 2013, jednak został następnie nominowany na dwa testmecze w Namibii, które powiększyły jego międzynarodowy dorobek do rekordowych siedemdziesięciu spotkań[7][35][36]. Zaangażowany był w blisko drugie tyle testmeczów jako sędzia liniowy lub telewizyjny[8].
Pięciokrotnie otrzymał nagrodę dla najlepszego południowoafrykańskiego arbitra, w latach 2003–2007 oraz w roku 2013[15][37]. Został przyjęty do International Jewish Sports Hall of Fame[32][38].
Posiadał dyplomy z ekonomii i psychologii oraz marketingu[1][2]. Podczas studiów na Uniwersytecie Kapsztadzkim z sukcesami trenował drużynę U19[39]. By utrzymać formę, biegał maratony, których zaliczył ponad siedemdziesiąt[2][40].
Był ortodoksyjnym Żydem[40]. Syn Kaleb, urodzony przez surogatkę[40][41].