Juda Barsabbas
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Juda Barsabbas lub Barsaba (zm. prawd. w I w.) – chrześcijanin pochodzący najprawdopodobniej z Jerozolimy, który został wysłany w I wieku przez Apostołów, razem ze św. Pawłem, św. Barnabą i Sylasem do Antiochii[1].
Informacje dotyczące działalności Judy Barsabbasa odnajdujemy w 15 rozdziale Dziejów Apostolskich[2]. Księga ta nazywa Judę prorokiem. Niektóre rękopisy Dziejów Apostolskich wskazują na samotny powrót Judy do Jerozolimy[3].
Przydomek Barsabbas oznaczający syna szabatu, odpoczynku lub powrotu pochodzi z języka aramejskiego – Barszeba. Był w użyciu już w czasach Chrystusa.