Józef Felicjan Potocki
strażnik wielki koronny / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Józef Felicjan Potocki herbu Pilawa (zm. 1723) – rotmistrz, poseł, strażnik wielki koronny w 1720 roku, starosta bełski w latach 1703–1720[1], starosta robczycki w 1697 roku[2].
Ten artykuł dotyczy strażnika wielkiego koronnego. Zobacz też: Inne osoby o tym imieniu i nazwisku. |
Pilawa | |
Rodzina | |
---|---|
Data śmierci |
1723 |
Ojciec | |
Matka | |
Żona |
Teofila Teresa Cetner |
Dzieci |
Franciszek Salezy Potocki |
Brat Stanisława Władysława i Michała, ojciec Franciszka Salezego, wojewody kijowskiego.
Poseł sejmiku podolskiego na sejm nadzwyczajny 1693 roku[3]. Poseł na sejm elekcyjny 1697 roku z województwa bełskiego[4]. Poseł na sejm koronacyjny 1697 roku z województwa bełskiego[5]. Był elektorem Augusta II Mocnego z województwa bełskiego w 1697 roku[6]. Jako poseł województwa bełskiego był uczestnikiem Walnej Rady Warszawskiej 1710 roku[7].
Brał udział w konfederacji tarnogrodzkiej i został jej konsyliarzem jako marszałek bełski[8]. Podpisał traktat warszawski 1716 roku w imieniu konfederacji tarnogrodzkiej i skonfederowanych wojsk koronnych[9]. Poseł na sejm z limity 1719/1720 roku z województwa bełskiego[10]. Poseł na sejm 1720 roku z województwa bełskiego[11]. Był posłem na sejm 1722 roku z województwa bełskiego[12].