Język birmański
główny język Mjanmy, członek rodziny sinotybetańskiej / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Język birmański (birm. မြန်မာဘာသာစကား) – język z grupy tybeto-birmańskiej języków chińsko-tybetańskich, używany jako język ojczysty przez około 35 milionów ludzi należących do grupy etnicznej Bamarów oraz przez dalsze 10 milionów jako środek komunikacji ponadetnicznej w Mjanmie, gdzie ma status języka urzędowego. Do jego zapisu stosuje się pismo birmańskie.
|
Ten artykuł od 2021-10 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. |
Obszar | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Liczba mówiących |
język ojczysty: ~33 mln (we wszystkich krajach) | ||||||
Pismo/alfabet | |||||||
Klasyfikacja genetyczna | |||||||
| |||||||
Status oficjalny | |||||||
język urzędowy | Mjanma | ||||||
Organ regulujący | Komisja Języka Birmańskiego | ||||||
UNESCO | 1 bezpieczny↗ | ||||||
Ethnologue | 1 narodowy↗ | ||||||
Kody języka | |||||||
ISO 639-1 | my | ||||||
ISO 639-2 | mya/bur | ||||||
ISO 639-3 | mya | ||||||
IETF | my | ||||||
Glottolog | nucl1310, sout3159 | ||||||
Ethnologue | mya | ||||||
GOST 7.75–97 | бир 105 | ||||||
WALS | brm | ||||||
Występowanie | |||||||
Rozprzestrzenienie języka birmańskiego | |||||||
W Wikipedii | |||||||
| |||||||
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. |
Birmański język literacki silnie różni się od języka mówionego (dyglosja), niektórzy językoznawcy uważają je nawet za dwa odmienne języki. Większość oficjalnego słownictwa birmańskiego to zapożyczenia z pali z birmańską wymową. Prawie każdy element gramatyki i wiele często używanych słów mają dwa warianty. Literackiej odmiany birmańskiego uczy się w szkołach i używa w piśmie oraz w sytuacjach oficjalnych, natomiast odmiana mówiona występuje w literaturze nieoficjalnej (np. w komiksach) oraz w codziennej komunikacji.
Birmański język literacki opiera się na dialekcie centralnym[2].
Jest językiem tonalnym. Wyróżnia się pięć tonów:[3]
- ton wysoki, sylaba krótka
- ton opadający, sylaba długa
- ton niski, równy, sylaba długa
- sylaba krótka zakończona zwarciem krtaniowym
- sylaba słaba (zredukowana)
Pod względem składni należy zasadniczo do typu SOV (podmiot-dopełnienie-orzeczenie), ale zdania mogą mieć też strukturę OSV, czyli czasownik zawsze znajduje się na końcu zdania.