Język fordata
język austronezyjski / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Język fordata, także: fordat[2][3], larat, vai fordata, vai sera-larat-fordata, vai tnebar, vaidida[1] – język austronezyjski używany w prowincji Moluki w Indonezji, przez grupę ludności w północnej części wysp Tanimbar[4]. Według danych z 2000 roku posługuje się nim 50 tys. osób[1].
Obszar | |||
---|---|---|---|
Liczba mówiących |
50 tys. (2000)[1] | ||
Pismo/alfabet | |||
Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
Status oficjalny | |||
Ethnologue | 6b zagrożony↗ | ||
Kody języka | |||
ISO 639-3 | frd | ||
IETF | frd | ||
Glottolog | ford1242 | ||
Ethnologue | frd | ||
BPS | 0684 5 | ||
WALS | frd | ||
W Wikipedii | |||
| |||
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. |
Jego użytkownicy zamieszkują wyspy: Fordata, Larat, Lutur, Nuswotar, Labobar, Teneman, Molo, Maru, Yamdena (północno-zachodni fragment) oraz Sera (południowa część wysp Tanimbar)[4]. Dzieli się na cztery dialekty: fordata-larat I, fordata-larat II, molo (molo-maru), sera (seira); przy czym dialekt sera jest najbardziej odrębny[1].
Jest blisko spokrewniony z językiem kei, z archipelagu Kei (160 km na północny wschód od Tanimbar)[4]. Tradycyjnie służy jako język rytualny wysp Tanimbar, a dawniej funkcjonował również jako regionalna lingua franca[5][6]. Pozostaje w powszechnym użyciu w kontaktach domowych i na poziomie lokalnym, jest przyswajany przez dzieci[7].
W użyciu są również języki indonezyjski i malajski amboński (m.in. w edukacji i sferze religijnej)[8]; prawie wszyscy znają lokalny malajski, ale indonezyjski stanowi dopiero trzeci język[7]. Odnotowano wzrastający wpływ malajskiego, który jest przyswajany równolegle z fordata[8].
Wielu użytkowników tego języka zamieszkuje Saumlaki(inne języki), Ambon[4], a także Dżakartę i inne miasta Indonezji[1].
Najwcześniejsze informacje nt. tego języka pochodzą z I poł. XX w.[4] P. Drabbe(inne języki) sporządził skrótowy opis jego gramatyki (1926)[9] oraz słownik (1932)[10].
Jest zapisywany alfabetem łacińskim[1].