Język minangkabau
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Język minangkabau (Bahaso Minangkabau), także: minang, padang[1] – język z rodziny austronezyjskiej, używany przez grupę etniczną Minangkabau w okolicach miasta Padang w zachodniej części Sumatry.
Obszar | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Liczba mówiących |
5,5 mln (2007)[1] | ||||||
Pismo/alfabet | |||||||
Klasyfikacja genetyczna | |||||||
| |||||||
Status oficjalny | |||||||
Ethnologue | 5 rozwojowy↗ | ||||||
Kody języka | |||||||
ISO 639-2 | min | ||||||
ISO 639-3 | min | ||||||
IETF | min | ||||||
Glottolog | mina1268 | ||||||
Ethnologue | min | ||||||
GOST 7.75–97 | мин 453 | ||||||
BPS | 0028 4 | ||||||
WALS | min | ||||||
W Wikipedii | |||||||
| |||||||
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. |
Według danych z 2007 roku posługuje się nim 5,5 mln osób. Dzieli się na szereg dialektów: agam, pajokumbuh, tanah, si junjung, batu sangkar-pariangan, singkarak, pancuang soal (muko-muko), orang mamak, ulu, kerinci-minangkabau, aneuk jamee (jamee), penghulu[1].
Przez część Indonezyjczyków jest określany jako bahasa Padang, od nazwy miasta Padang, gdzie używa się głównego dialektu minangkabau[2]. Dialekt ten służy jako lingua franca[3] i stał się podstawą języka standardowego[4]. Osoby z ludu Minangkabau – poza zachodnią Sumatrą – zamieszkują również inne regiony tej wyspy, a także Jawę i Półwysep Malajski[3].
Należy do grupy języków malajskich, według klasyfikacji Ethnologue stanowi część tzw. makrojęzyka malajskiego[1]. Bywa także opisywany jako dialekt języka malajskiego[5][6]. Język minangkabau nie daje się wyraźnie odróżnić od dialektów malajskich, niemniej jego użytkownicy mają odrębną tożsamość etniczną[7]. Nie jest wzajemnie zrozumiały z językiem indonezyjskim[1][2].
Pozostaje w powszechnym użyciu (ma dużą społeczność użytkowników) i jest przyswajany przez dzieci. Odnotowano jednak, że w wielu domenach (m.in. w sferze formalnej i wypowiedziach pisanych) dominuje indonezyjski; również w sferze rodzinnej wzrasta znaczenie języka narodowego. Zanika znajomość tradycyjnych poziomów mowy[8]. Standardowy minangkabau (spotykany w sytuacjach formalnych i piśmiennictwie) jest składniowo bliski indonezyjskiemu i częściowo czerpie z jego wzorców[9].
Wywarł wpływ na leksykę języka indonezyjskiego, użyczając mu takich słów jak kalian (zaimek 2. os. lmn. – „wy”), gadis („dziewczyna”), pidato („przemowa”)[10]. Zasoby języka minangkabau zostały wykorzystane przy tworzeniu terminologii języka narodowego[11].
Badacze związani z Pusat Pembinaan dan Pengembangan Bahasa sporządzili szereg publikacji poświęconych temu językowi (są wśród nich opisy morfologii i składni, dialektologii, leksyki)[12]. Jest nauczany w szkołach. Zapisywany alfabetem łacińskim[1]. Historycznie wykorzystywano pismo jawi[13].