Język sorani
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Język sorani lub środkowokurdyjski[1] (زمانێ سۆرانی, zimanê soranî)[2] – etnolekt irański używany w Iranie i Iraku przez około 4,5 miliona osób (2014)[2].
Obszar | |||||
---|---|---|---|---|---|
Liczba mówiących |
ok. 4,5 mln (2014) | ||||
Pismo/alfabet | |||||
Klasyfikacja genetyczna | |||||
Status oficjalny | |||||
Ethnologue | 2 prowincjonalny↗ | ||||
Kody języka | |||||
ISO 639-3 | ckb | ||||
IETF | ckb | ||||
Glottolog | cent1972 | ||||
Ethnologue | ckb | ||||
WALS | krd | ||||
W Wikipedii | |||||
| |||||
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. |
W publikacjach zachodnich nazwa „sorani” określa język środkowokurdyjski. Na poziomie lokalnym służy jako określenie jednej z odmian środkowokurdyjskiego[3]. Odmiana sorani stanowi podstawę języka literackiego[2].
Bywa podkładany pod pojęcie języka kurdyjskiego, jako jeden z dialektów[4][5]. W klasyfikacji Ethnologue należy do tzw. makrojęzyka kurdyjskiego, wraz z kurmandżi (północnokurdyjskim) i południowokurdyjskim[6]. Między północnokurdyjskim a środkowokurdyjskim istnieją silne różnice w zakresie morfologii, które stanowią przeszkodę dla wzajemnego zrozumienia[5].
Istnieją tłumaczenia Biblii na język sorani[7][8]. Zapisywany jest zmodyfikowanym alfabetem arabskim[1].