Katatonia okresowa
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Katatonia okresowa, zespół Gjessinga (ang. Gjessing syndrome, periodic catatonia) – grupa schorzeń o obrazie klinicznym podobnym do schizofrenii katatonicznej, w których epizodom katatonii towarzyszą zaburzenia gospodarki azotowej. Skutecznie leczone tyroksyną[1]. Wyodrębniona przez norweskiego psychiatrę Rolva Gjessinga. Określenie zespołu Gjessinga wprowadzili do psychiatrii William Sargant i Eliot Slater w 1946.
Donoszono o związku katatonii okresowej z locus 15q15[2][3].