Kierowany pocisk rakietowy powietrze-powietrze
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Pocisk rakietowy powietrze-powietrze to pocisk rakietowy wystrzeliwany z załogowych i bezzałogowych statków powietrznych, służący do zwalczania celów powietrznych. W latach 50. XX wieku do użytku weszły pociski dysponujące systemem naprowadzania (kierowania), które od lat 60. XX wieku stanowią podstawowy rodzaj uzbrojenia służącego do walk między statkami powietrznymi.
Ten artykuł od 2013-01 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |