Kirkjubæjarklaustur
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Kirkjubæjarklaustur (niekiedy w skrócie zwana Klaustur; pl. „klasztor z kościołem i farmą”) – miejscowość w południowej Islandii, nad rzeką Skaftá, około 20 km na północ od jej ujścia do Oceanu Atlantyckiego. Przebiega przez nią droga nr 1 łącząc ją z Vík í Mýrdal na zachodzie i Höfn na wschodzie. Siedziba rozległej gminy Skaftárhreppur w regionie Suðurland[1]. Na początku 2018 roku zamieszkiwało ją 176 osób[2].
Państwo | |||
---|---|---|---|
Okręg wyborczy |
Suðurkjördæmi | ||
Region | |||
Okręg historyczny |
Vestur-Skaftafellssýsla | ||
Gmina | |||
Wysokość |
ok. 20[1] m n.p.m. | ||
Populacja (2018) • liczba ludności |
| ||
Kod pocztowy |
880 | ||
63°47′23″N 18°03′13″W | |||
| |||
Strona internetowa |
Atrakcją miejscowości jest Kirkjugólf, tzw. „posadzka kościelna”, specyficzne odsłonięcie kolumn bazaltowych przypominających historyczne posadzki kościelne[3]. Z progu skalnego nad miejscowością opada wodospad Systrafoss[4]. Około 6 km na zachód od miejscowości znajduje się kanion Fjaðrárgljúfur[1].
20 lipca 1783 roku wybuch pobliskiego wulkanu Laki spowodował śmierć i zniszczenie wielu miejscowości w okolicach Kirkjubæjarklaustur. Gdy lawa zbliżała się już do miasta, ówczesny pastor Jón Steingrímsson zebrał swych parafian w kościele i wygłosił przemówienie o piekle i siarce. Ku ich zdziwieniu lawa nie dotarła do kościoła, lecz zatrzymała się na skale Eldmessutangi tuż przed miastem.